مقدم وا مى‌دارند، پيغمبر اكرم عزيزترين بستگان خود را در صف مقدم قرار مى‌داد تا ثابت كند چه اندازه به هدف خود معتقد است و در راه آن فداكارى مى‌كند.

سپس امام عليه السلام در ادامه اين سخن نام سه نفر از بستگان نزديك خود را كه در سه جنگ مهم از جنگهاى اسلامى شربت شهادت نوشيدند را ذكر مى‌كند؛ نخستين آنها «عبيدة بن حارث» (پسر عموى پيغمبر كه در روز بدر شهيد شد) و دوم حمزه عموى پيغمبر كه روز احد به شهادت رسيد و سومين نفر جعفر بن ابى‌طالب پسر عموى ديگرش كه در روز جنگ موته به افتخار شهادت نايل شد مى‌فرمايد:

«عبيدة بن حارث روز بدر شهيد شد و حمزه در روز احد و جعفر در موته شهيد شد»؛ (فَقُتِلَ عُبَيْدَةُ بْنُ الْحَارِثِ يَوْمَ بَدْرٍ وَ قُتِلَ حَمْزَةُ يَوْمَ أُحُدٍ وَ قُتِلَ جَعْفَرٌ يَوْمَ مُؤْتَةَ).

بدر نام چاهى است كه در ميان مكّه و مدينه قرار داشت كه به مدينه نزديك‌تر بود و به اسم حفر كننده آن چاه نامگذارى شده بود. شهادت عبيدة بن حارث بن عبدالمطلب كه به دست عتبة بن ربيعة از مشركان واقع شد چنين است:

هنگامى كه مسلمانان در جنگ بدر با مشركان روبه‌رو شدند مطابق رسم جنگ تن به تن، سه نفر از شجاعان لشكر مشركان به نامهاى عتبه و برادرش شيبة و پسرش وليد به ميدان آمدند و مباز طلبيدند. چند نفر از انصار به سوى آنها حركت كردند تا هر يك در مقابل يكى از آنان قرار گيرد؛ ولى مشركان گفتند ما هماوردهاى خود را از مهاجران مى‌خواهيم پيغمبر اكرم به حمزه، عبيدة و امير مؤمنان عليه السلام روى كرد و فرمود: آماده شويد و به سوى اين سه نفر برويد عبيده با عتبة روبه‌رو شد و حمزه با شيبة و على عليه السلام با وليد. على عليه السلام با چند ضربت وليد را از پاى در آورد و به قتل رساند و حمزه شيبه را به خاك افكند.

عبيده كه سن بيشترى داشت در برابر عتبه قرار گرفت و ضرباتى ميان آنها رد و بدل شد و سرانجام عبيده به روى خاك افتاد و نيمه جان بود. او را نزد پيغمبر اكرم بردند هنگامى كه به حضور پيغمبر صلى الله عليه و آله رسيد عرض كرد: آيا من شهيد