باخبر شدند قسم ياد كردند كه هرگز بر عزيز از دست رفته‌اى گريه نكنند مگر اينكه نخست براى حمزه نوحه‌گرى كنند و بگريند» و اين سنّت همچنان تا امروز (زمانى كه امام باقر عليه السّلام اين حديث را بيان مى‌فرمود ادامه دارد). [1]

روايات بسيارى نيز درباره نهى از جزع و بى‌تابى از معصومان عليهم السّلام نقل شده است از جمله امير مؤمنان على عليه السّلام مى‌فرمايد: «إنّك إن صبرت جرت عليك المقادير و أنت مأجور و إن جزعت جرت عليك المقادير و أنت معذور؛ اگر صبر و شكيبايى (در مصائب) پيشه كنى آنچه مقدّر است به هر حال واقع مى‌شود و تو (در پيشگاه خدا) مأمور هستى و اگر جزع و بى‌تابى كنى مقدّرات به هر حال صورت مى‌گيرد؛ ولى تو گنهكار خواهى بود». [2]

نبايد فراموش كرد جزع و بى‌تابى افزون بر اينكه نوعى ناسپاسى در پيشگاه خداست، آثار بسيار مخرّبى روى اعصاب انسان دارد و گاه او را تا سرحدّ جنون پيش مى‌برد.

2. تجهيز پيامبر صلى اللّه عليه و اله‌

در اينكه پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله در چه روزى چشم از جهان بربست، اختلافى نيست. همه اتفاق نظر دارند كه روز دوشنبه بود و مشهور ميان پيروان اهل بيت عليهم السّلام اين است كه دفن آن حضرت سه روز بعد انجام يافت.

گرچه از روايات استفاده مى‌شود كه تعجيل در دفن ميّت مستحب است؛ ولى هنگامى كه شخص از دست رفته كسى مانند پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله باشد و مردم بخواهند گروه گروه بر او نماز بخوانند و اداى احترام نسبت به او بنمايند، مسئله شكل ديگرى به خود مى‌گيرد.

[1]. من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 183، ح 553.

[2]. مستدرك، ج 2، ص 431، ح 40.