ابى الحديد در شرح نهج البلاغه خود و همچنين ابن ميثم و بعضى ديگر از شارحان، اين معنا را پذيرفتند.

جمله‌ «معروف الضّريبة ...» با توجّه به اينكه «ضريبه» در اينجا به معناى سجيه، نهاد و خوى و خصلت است و «جليبه» به معناى كارى است كه انسان بر خلاف خوى و خصلت انجام مى‌دهد گويى آن را خارج از وجود خود جلب و وارد مى‌كند، مفهومش اين است كه گروهى از آن انسانهاى پاك نهاد بر اثر عوامل برونى؛ مانند تربيتهاى غلط و محيطهاى آلوده و تبليغهاى سوء كه منشأ دواعى شيطانى مى‌شود، برخلاف سجيه خود رفتار مى‌كنند.

جمله‌ «تائه القلب ...» مفهومى دارد كه غالبا در زندگى خود و ديگران تجربه كرده‌ايم و آن اينكه افرادى كه بر اثر عوامل مختلف، قلبى ناآرام دارند، قدرت تفكّر منظم را از دست مى‌دهند و طبعا افكارشان پريشان مى‌شود به طورى كه از پريشانى فكر آنها ناراحتى دلهايشان را مى‌توان به دست آورد.

جمله‌ «و طليق اللّسان ...» نيز مفهومى دارد كه به تجربه رسيده و آن اينكه سخنوران ماهر، افرادى هستند كه قلبى قوى و نيرومند دارند و از چيزى نمى‌ترسند، شجاع‌اند و به همين دليل در ايراد سخنرانى مهارت دارند.

نكته‌ها

1. رابطه عجيب روح و جسم‌

بسيارى از دانشمندان و فلاسفه تصريح كرده‌اند كه رابطه روح و جسم انسان چنان است كه ويژگى هريك در ديگرى اثر مى‌گذارد، بنابراين جاى تعجب نيست كه ميان قيافه و قامت انسانها و ساير ويژگيهاى جسمانى آنان با روحيات و اخلاق آنها رابطه‌اى برقرار باشد.

از قديم الايّام تا به امروز جمعى از دانشمندان اين روابط را در كتابهاى خود