الف) ابن ابى شيبه، محدّث معروف اهل سنّت، در كتاب «المصنّف»

ابو بكر ابن ابى شيبه (159- 235) مؤلف كتاب المصنّف به سندى صحيح چنين نقل مى‌كند:

«إنّه حين بويع لأبي بكر بعد رسول اللّه صلّى اللّه عليه و اله كان علي و الزّبير يدخلان على فاطمة بنت رسول اللّه، فيشاورونها و يرتجعون في أمرهم. فلمّا بلغ ذلك عمر بن الخطّاب خرج و دخل على فاطمة، فقال: يا بنت رسول اللّه صلى اللّه عليه و اله و اللّه ما أحد أحبّ إلينا من أبيك و ما من أحد أحّب إلينا بعد أبيك منك، و أيم اللّه ما ذاك بمانعي إن اجتمع هؤلاء النّفر عندك أن أمرتهم أن يحرق عليهم البيت.

قال: فلمّا خرج عمر جاؤوها، فقالت: تعلمون أنّ عمر قد جاءني، و قد حلف باللّه لئن عدتم ليحرقنّ عليكم البيت، و أيم اللّه ليمضيّن لما حلف عليه.

هنگامى كه مردم با ابى بكر بيعت كردند، على و زبير در خانه فاطمه به گفتگو و مشاوره مى‌پرداختند، و اين مطلب به عمر بن خطّاب رسيد. او به خانه فاطمه آمد، و گفت: اى دختر رسول خدا، محبوب‌ترين فرد براى ما پدر تو و بعد از پدرت تو هستى؛ ولى سوگند به خدا اين محبّت مانع از آن نيست كه اگر اين افراد در خانه تو جمع شوند من دستور دهم خانه را بر آنها بسوزانند.

اين جمله را گفت و بيرون رفت، وقتى على عليه السّلام و زبير به خانه بازگشتند، دخت گرامى پيامبر به على عليه السّلام و زبير گفت: عمر نزد من آمد و سوگند ياد كرد كه اگر اجتماع شما تكرار شود، خانه را هنگامى كه شما در آن هستيد آتش مى‌زنم، به خدا سوگند! آنچه را كه قسم خورده است انجام مى‌دهد!». [1]

تكرار مى‌كنيم كه اين رويداد در كتاب المصنّف با سند صحيح نقل شده است.

[1]. مصنف ابن ابى شيبه، ج 8، ص 572، كتاب المغازى.