نكته‌ها

با اينكه زندگانى بانوى اسلام، حضرت زهرا، سيده نساء العالمين بسيار كوتاه بود؛ ولى شرح حال او و فضايل و مناقب و مصائبش بسيار طولانى است. جمعى از شارحان نهج البلاغه به اين خطبه كه رسيده‌اند به گوشه‌هايى از آن اشاره كرده‌اند. لازم است ما هم به طور فشرده چند نكته را يادآور شويم:

1. حضرت زهرا عليها السّلام در لسان رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله‌

دخت گرامى پيامبر صلّى اللّه عليه و اله از مقام والايى برخوردار بود. سخنان رسول گرامى صلّى اللّه عليه و اله در حقّ دخترش حاكى از عصمت و پيراستگى او از گناه است، آنجا كه درباره او مى‌فرمايد:

«فاطمة بضعة منّي فمن أغضبها أغضبني‌ [1]؛ فاطمه پاره تن من است، هركس او را به خشم آورد مرا خشمگين كرده است». ناگفته پيداست كه خشم رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله مايه اذيت و ناراحتى اوست و سزاى چنان شخصى در قرآن كريم چنين بيان شده است:

« «وَ الَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ»» [2]؛ آنان كه رسول خدا را آزار دهند، براى آنان عذاب دردناكى است».

چه دليلى استوارتر بر فضيلت و عصمت او كه در حديث ديگرى رضاى وى در گفتار پيامبر صلّى اللّه عليه و اله مايه رضاى خدا، و خشم او مايه خشم خدا معرّفى گرديده است، مى‌فرمايد:

«يا فاطمة إنّ اللّه يغضب لغضبك و يرضى لرضاك‌ [3]؛ دخترم فاطمه! خدا با خشم‌

[1]. فتح البارى در شرح صحيح بخارى، ج 7، ص 84 و نيز بخارى اين حديث را در بخش علامات نبوّت، ج 6، ص 491، و در اواخر مغازى، ج 8، ص 110 آورده است.

[2]. توبه، آيه 61.

[3]. مستدرك حاكم، ج 3، ص 154؛ مجمع الزوائد، ج 9، ص 203 و حاكم در كتاب مستدرك احاديثى مى‌آورد كه جامع شرايطى است كه بخارى و مسلم در صحت حديث، آنها را لازم دانسته‌اند.