سپاسگزار و بخشنده است همان كسى كه با فضل خود ما را در سراى جاويدان جاى داد كه نه در آن رنجى به ما مى‌رسد و نه سستى و درماندگى». [1]

سرانجام در سومين بخش از آثار اين رياضت الهى مى‌فرمايد: «گامهاى او همراه با آرامش بدنش در جايگاه امن و راحت ثابت مى‌گردد»؛ (و ثبتت رجلاه بطمأنيّنة بدنه في قرار الأمن و الرّاحة).

گويا اين همان است كه قرآن مى‌فرمايد: «يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلى‌ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً فَادْخُلِي فِي عِبادِي وَ ادْخُلِي جَنَّتِي» [2]

آرى! انسان در مسير قرب الى اللّه هرزمان در معرض وسوسه‌هاى شياطين جنّ و انس است و ترس از گمراهى وجود او را مى‌لرزاند تا به جايى برسد كه ابرهاى تيره و تار وساوس نفسانى و شيطانى از آسمان روح او كنار رود و برق معرفة اللّه تمام وجودش را روشن سازد و آرامش جاودانى به او دست دهد و مفتخر به خطاب‌ «فَادْخُلِي فِي عِبادِي وَ ادْخُلِي جَنَّتِي» شود.

امام عليه السّلام در پايان اين سخن‌بار ديگر براين حقيقت تأكيد مى‌كند كه: «اينها همه براى آن است كه عقلش را (در راه حق) به كار گرفته و پروردگار خويش را راضى ساخته است»؛ (بما استعمل قلبه، و أرضى ربّه).

آرى! اين همان است كه در آيات بالا بدان اشاره شد: « «ارْجِعِي إِلى‌ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً»؛ به سوى پروردگارت بازگرد كه هم تو از او خشنود خواهى بود و هم او از تو خشنود است».

نكته مقامات سير و سلوك‌

تعبير سير و سلوك كه در تعبيرات اهل عرفان اسلامى در عصر ما و اعصار

[1]. فاطر، آيه 34 و 35.

[2]. فجر، آيات 27- 30.