قد أحيا عقله، و أمات نفسه، حتّى دقّ جليله، و لطف غليظه، و برق له لامع كثير البرق، فأبان له الطّريق، و سلك به السّبيل، و تدافعته الأبواب إلى باب السّلامة، و دار الإقامة، و ثبّت رجلاه بطمأنينة بدنه في قرار الأمن و الرّاحة، بما استعمل قلبه، و أرضى ربّه.

ترجمه‌

او (سالك الى اللّه) عقلش را زنده كرده و شهواتش را ميرانده است، تا آنجا كه جسمش لاغر شده، و خشونت اخلاقش به لطافت مبدّل گشته است و برقى پر نور براى او مى‌درخشد، راه را براى او روشن مى‌سازد و او را به مسير حق (سلوك الى اللّه) مى‌برد، او (در اين مسير) پيوسته از درى به در ديگر منتقل مى‌شود تا به دروازه سلامت سراى جاودانى راه يابد، گامهاى او همراه با آرامش بدنش در جايگاه امن و راحت ثابت مى‌گردد، اينها همه به خاطر آن است كه عقلش را بكار گرفته و پروردگار خويش را راضى ساخته است.

شرح و تفسير پوينده راه حق‌

امام عليه السّلام در اين گفتار پرمعنا در واقع يك دوره عرفان اسلامى را در قالب عباراتى كوتاه ريخته و شرايط سير و سلوك الى اللّه و نتايج و مقامات آن را بر مى‌شمرد؛ نخست مى‌فرمايد: «او عقلش را زنده كرده و شهواتش را ميرانده است، تا آنجا كه جسمش لاغر شده، و خشونت اخلاقش به لطافت مبدّل شده‌