219 و من كلام له عليه السّلام لمّا مرّ بطلحة بن عبد اللّه و عبد الرّحمن بن عتّاب بن أسيد و هما قتيلان يوم الجمل‌

از سخنان امام عليه السّلام است اين سخن را هنگامى فرمود كه در روز جنگ جمل از كنار كشته طلحة بن عبد اللّه و عبد الرّحمن بن عتّاب بن اسيد عبور كرد. [1]

خطبه در يك نگاه‌

اين سخن كوتاه كه مرحوم سيّد رضى آن را از سخن مشروح‌ترى گزينش كرده، در واقع سه نكته را بيان مى‌كند: يكى اظهار تأسّف امام نسبت به قتل طلحه كه نمى‌بايست با آن همه سوابقى كه در اسلام داشت اين مسير غلط را مى‌پيمود و سرانجام در قيامى شيطانى كشته مى‌شد و در زير اين آسمان غريبانه مى‌افتاد.

ديگر اينكه سردمداران جنگ جمل كه خازنان بيت المال بصره و شيعيان امام‌

[1]. سند خطبه:

اين سخن را ابو الفرج اصفهانى در اغانى و مبرّد در كامل و ابن عبد ربّه در عقد الفريد و ابن اثير در نهايه نقل كرده‌اند. (مصادر نهج البلاغه، ج 3، ص 135).