نعمت خدا بر او بزرگ است و احسان او بر وى فراوان؛ زيرا هرقدر نعمت خدا بر كسى بيشتر شود حق وى بر او فزونتر مى‌گردد.

(بدانيد!) از بدترين و سخيف‌ترين حالات زمامداران نزد مردم صالح اين است كه گمان برده شود آنها دوست‌دار تفاخرند و كار آنها را بر نوعى برترى جويى حمل كنند، من خوش ندارم كه اين فكر در ذهن شما جولان كند كه مدح و ستايش را دوست دارم و از شنيدن آن لذّت مى‌برم. من بحمد اللّه چنين نيستم و به فرض كه من (به مقتضاى طبيعت بشرى) مدح و ثنا را دوست مى‌داشتم، آن را به سبب خضوع و تواضع در برابر خداوند سبحان ترك مى‌كردم. خداوندى كه با عظمت و كبرياييش از همه سزاوارتر براى ثنا و ستايش است.

بسيار مى‌شود كه مردم، ستودن افراد را به جهت تلاشهايشان (در اداى حق) شيرين مى‌شمرند (ممكن است اين امر براى شما ايرادى نداشته باشد، ولى من از شما مى‌خواهم كه) مرا با سخنان زيباى خود به جهت اينكه در پيشگاه خداوند و نزد شما به سبب احساس مسئوليت الهى حقوقتان را ادا كرده‌ام نستاييد (چرا كه) هنوز در اداى آنها به طور كامل فراغت نيافته‌ام و واجباتى كه بر عهده دارم كاملا به مرحله اجرا در نيامده است.

شرح و تفسير در برابر انجام وظيفه مرا ستايش نكنيد!

«هنگامى كه سخن امام عليه السّلام به آخر جمله بخش گذشته رسيد يكى از يارانش (به پا خاست و) با گفتارى طولانى كه در آن مدح و ثناى فراوانى نسبت به امام عليه السّلام بود آن حضرت را ستود، و اطاعت كامل خود را در همه حال نسبت به آن حضرت اعلام كرد»؛ (فأجابه عليه السّلام رجل من أصحابه بكلام طويل، يكثر فيه الثّناء عليه، و يذكر سمعه و طاعته له؛ فقال عليه السّلام:).