آن چوبها به صورت نوار سياهى در تمام طول ديوار خودنمايى مى‌كرد و از شگفتيهاى چوب ساج اين است كه در برابر آتش حساس است و زود مشتعل مى‌شود.

شاگرد آهنگر دستور داد كوره‌هاى آهنگرى را در كنار ديوار قلعه به كار بيندازند و نوك فلزّى تيرها را در آتش سرخ كنند و به تيراندازان دستور داد خط سياه چوبى سرتاسرى را نشانه تيرهاى گداخته خود قرار دهيد و اگر كسى تيرش به خطا برود مجازاتش مرگ است.

تيراندازان طبق دستور او نوار چوبى را نشانه رفتند طولى نكشيد كه الوارهاى ساج مشتعل شد و آتش عظيمى از آن برخاست و ديوار قلعه فروريخت و لشكر، تكبيرگويان وارد قلعه شدند. در اين هنگام ديدند معتصم كه بر اسب ابلقى سوار است و خوشحال وارد قلعه شد. زن سيلى خورده و سرباز سيلى زننده را احضار كرد و به آن زن گفت: آيا معتصم نداى تو را لبيك گفت؟ و به آن سرباز گفت: من تو را نمى‌كشم، ولى تا عمر دارى بايد غلام اين زن باشى!. [1]

نكته حكومتهاى مردمى‌

در جهان امروز سخن از حكومتهاى مردمى بسيار است؛ ولى چون فاقد عنصر معنوى و تقواى سياسى است، غالبا منجّر به ديكتاتوريهاى مرئى و نامرئى مى‌شود كه فقط حافظ منافع زورمندان و غاصبان حطام است.

گفتيم نامرئى، از اين جهت كه زورمندان با استفاده از وسائل پيشرفته اجتماعى و بمبارانهاى تبليغاتى به شستشوى افكار توده‌هاى مردم مى‌پردازند و آراى آنها را با وعده‌هاى دروغين به نفع خود مصادره مى‌كنند كه نمونه روشن آن‌

[1]. الفتوحات الاسلاميّة، ج 1، ص 286. (طبق نقل كتاب گفتار فلسفى، جوان، ج 1، ص 227).