ايّها النّاس لا تستوحشوا في طريق الهدى لقلّة أهله، فإنّ النّاس قد اجتمعوا على مائدة شبعها قصير، وجوعها طويل.

أيّها النّاس، إنّما يجمع النّاس الرّضى و السّخط. و إنّما عقر ناقة ثمود رجل واحد فعمّهم اللّه بالعذاب لمّا عمّوه بالرّضى، فقال سبحانه:

«فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِينَ» فما كان إلّا أن خارت أرضهم بالخسفة خوار السّكّة المحماة في الأرض الخوّارة.

أيّها النّاس، من سلك الطّريق الواضح ورد الماء، و من خالف وقع في التّيه!

ترجمه‌

اى مردم! در طريق هدايت از كمى پويندگانش وحشت نكنيد، زيرا مردم گرد سفره‌اى اجتماع كرده‌اند كه سيرى آن كوتاه و گرسنگى آن بس طولانى است. اى مردم! رضايت و نارضايتى (نسبت به عملى از اعمال) موجب وحدت مردم (در كيفر و پاداش) مى‌شود (مگر نمى‌دانيد) ناقه ثمود را تنها يك نفر پى كرد؛ امّا كيفر و عذاب الهى آن، همه قوم ثمود را فراگرفت، زيرا همگى به عمل آن يك نفر راضى بودند. خداوند سبحان مى‌فرمايد: «فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِينَ»؛ آن قوم ناقه را پى كردند و سرانجام (هنگام نزول بلاى فراگير) پشيمان شدند و طولى نكشيد سرزمين آنان همچون آهن گداخته‌اى كه در زمين نرمى فرورود با صداى وحشتناكى فرورفت. اى مردم! آن‌كس كه راه واضح و آشكار را بپويد به آب مى‌رسد؛ امّا كسى كه مخالفت كند در بيابان سرگردان خواهد شد (و تشنه كام جان مى‌دهد).