209 و من كلام له عليه السّلام بالبصرة، و قد دخل على العلاء بن زياد الحارثي- و هو من أصحابه- يعوده، فلمّا رأى سعة داره قال:

از سخنان امام عليه السّلام است هنگامى كه حضرت در بصره به عيادت علاء بن زياد حارثى كه از اصحابش بود، رفت و چشمش به خانه وسيع او افتاد، اين سخن را ايراد فرمود: [1]

خطبه در يك نگاه‌

همان‌گونه كه در بالا آمد اين كلام اشاره به داستان عيادت على عليه السّلام از يكى از يارانش به نام علاء بن زياد حارثى در بصره دارد (هر چند بسيارى از شارحان نهج البلاغه اصرار دارند كه آن شخص علاء بن زياد نبود؛ بلكه ربيع بن زياد بود)

[1]. سند خطبه:

در كتاب مصادر نهج البلاغه منابع متعدّدى براى اين كلام امام ذكر شده است از جمله جلد اوّل اصول كافى، جلد اوّل عقد الفريد، جلد چهارم ربيع الابرار، اختصاص شيخ مفيد و تلبيس ابليس ابن جوزى و قوت القلوب ابو طالب المكّى است (البتّه در بعضى از اين كتب فقط بخشى از خطبه آمده است) و از آنجا كه اين كلام هم جنبه تاريخى دارد و هم اخلاقى و تربيتى و بسيار آموزنده است توجّه دانشمندان مختلف را به خود جلب كرده و در كتب بسيارى آن را آورده‌اند. (مصادر نهج البلاغه، ج 3، ص 108).