بخش چهارم‌

فمن علامة أحدهم أنّك ترى له قوّة في دين، و حزما في لين، و إيمانا في يقين، و حرصا في علم، و علما في حلم، و قصدا في غنى، و خشوعا في عبادة، و تجمّلا في فاقة، و صبرا في شدّة، و طلبا في حلال، و نشاطا في هدى، و تحرّجا عن طمع. يعمل الأعمال الصّالحة و هو على وجل. يمسي و همّه الشّكر، و يصبح و همّه الذّكر. يبيت حذرا و يصبح فرحا؛ حذرا لمّا حذّر من الغفلة، و فرحا بما أصاب من الفضل و الرّحمة. إن استصعبت عليه نفسه فيما تكره لم يعطها سؤلها فيما تحبّ. قرّة عينه فيما لا يزول، و زهادته فيما لا يبقى، يمزج الحلم بالعلم، و القول بالعمل.

ترجمه‌

از نشانه‌هاى هريك از آنها اين است كه او را در دين خود قوى مى‌بينى و در عين قاطعيت، نرم‌خوست، داراى ايمانى مملوّ از يقين، و حرص در كسب دانش، و آگاهى در عين بردبارى، و ميانه‌روى در حال غنا و ثروت، و خشوع در عبادت، و آراستگى در عين تهيدستى، و شكيبايى در شدائد، و طلب روزى حلال، و نشاط در راه هدايت و دورى از طمع است. پيوسته عمل صالح انجام مى‌دهد و با اين حال ترسان است (كه از او پذيرفته نشود) روز را به‌پايان مى‌برند در حالى كه همّ او سپاسگزارى و شكر (خداوند) است، و صبح مى‌كند در حالى كه همه همّش ياد خداست. شب را سپرى مى‌كند، در حالى كه ترسان است، و صبح برمى‌خيزد در حالى كه شادمان است؛ ترسان از غفلتهايى است كه از آن برحذر داشته شده و شادمان براى فضل و رحمتى است كه به او رسيده (زيرا روز ديگرى از خدا عمر گرفته و درهاى سعى و تلاش را به روى او گشوده است). هرگاه نفس او