گشودند و گفتند: «پسر ابو طالب، ما را فريب داد تا با برادران خويش بجنگيم». [1]

يافتن او كار دشوارى شد و همه در جستجوى آن بودند، ولى على عليه السّلام پيوسته مى‌فرمود: «ما كذبت و لا كذبت؛ نه دروغ گفته‌ام و نه بر من دروغ گفته شد».

حضرت دستور داد با نى تك‌تك جنازه‌ها را علامت‌گذارى كردند، تا آنكه داخل لجنزارى جنازه‌اى را ديدند كه فقط پاهايش پيدا بود. جنازه را خارج ساختند و بى‌درنگ دستهاى او را بررسى كردند و ديدند او همان مردى است كه امير مؤمنان به نقل از رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله ويژگيهاى او را پيش‌بينى كرده بود. على عليه السّلام تكبير گفت و مردم نيز تكبير گفتند و آن حضرت سجده شكر به جاى آورد. [2]

(1). مصنف ابن ابى شيبه، جلد 10، صفحه 737.

(2). شرح ابن الحديد، جلد 2، صفحه 275- 277.