از اين تعبير به خوبى استفاده مى‌شود كه خانه كعبه- قديمى‌ترين معبد جهان- نخست به دست آدم ساخته شد (سپس در زمان ابراهيم تجديد بنا گرديد) و نيز از آن استفاده مى‌شود كه سادگى فوق العاده اين خانه و مصالح ظاهرا كم‌ارزش آن همه براى اين بوده است كه مردم در جنبه مادّى آن خيره نشوند، بلكه يكپارچه به مسائل معنوى آن بينديشند. نيز مى‌فرمايد: «خانه كعبه چنان مركزيّتى دارد كه توجه به آن و مراسمى كه هرسال گرداگرد آن انجام مى‌شود، سبب پايدارى مسلمين و قوّت و عزّت و اتحاد و پيشرفت و تعالى آنان در جهات مختلف است».

اين جمله در كلام امام عليه السّلام برگرفته از آيه شريفه 97 سوره مائده است كه مى‌فرمايد:

« «جَعَلَ اللَّهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرامَ قِياماً لِلنَّاسِ» خداوند كعبه، بيت الحرام را وسيله‌اى براى سامان بخشيدن به كار مردم قرار داده است».

«قيام» در اينجا مصدرى است كه به معناى اسم فاعل آمده؛ يعنى زندگى مردم را از جهت مادّى و معنوى برپا مى‌دارد، همان‌گونه كه ستونهاى قوّى، خيمه و خانه برپا مى‌دارد.

«بيت اللّه» از يك سو، رمز وحدت و اتحاد مسلمانان و سربلندى و عظمت آنهاست و از سوى ديگر مراسمى دارد كه دلها را از زنگار گناه پاك مى‌كند و نور معنويت بر آنها مى‌پاشد.

آن‌گاه امام عليه السّلام بعد از ذكر سادگى خانه كعبه به ذكر ويژگيهاى سرزمين مكّه كه اين خانه در آن قرار گرفته است، پرداخته، چنين مى‌فرمايد: «سپس خداوند آن را در سنگلاخ‌ترين مكانها و بى‌گياه‌ترين ريگزارهاى زمين و تنگ‌ترين درّه‌ها در ميان كوههاى خشن و شنهاى نرم و روان و چشمه‌هاى كم‌آب و آباديهاى پراكنده قرار داد كه نه شتر به آسانى در آن پرورش مى‌يابد و نه اسب و گاو و گوسفند. (نه بناى قابل ملاحظه‌اى دارد و نه سرزمين زراعى و دامدارى)»؛ (ثمّ وضعه بأوعر [1] بقاع الأرض حجرا، و أقلّ نتائق‌ [2]

[1]. «اوعر» از «وعر» بر وزن «قعر» به معناى زمين سفت و سخت است.

[2]. «نتائق» جمع «نتيقة» به معناى مرتفع از ريشه «نتق» بر وزن «فتق» به معناى كندن و بلند كردن گرفته شده است.