شما را در مسير خود قرار داده است، گويا زلزله‌هايش در شرف وقوع است و مانند شتر سينه بر زمين نهاده است»؛ (فاللّه اللّه عباد اللّه! فإنّ الدّنيا ماضية بكم على سنن‌ [1]، و أنتم و السّاعة في قرن‌ [2]. و كأنّها قد جاءت بأشراطها [3]، و أزفت‌ [4] بأفراطها [5]، و وقفت بكم على صراطها. و كأنّها قد أشرفت بزلازلها، و أناخت‌ [6] بكلاكلها [7]).

جمله‌ «أنتم و الساعة في قرن» با توجه به اينكه «قرن» به معناى طنابى است كه چند شتر را با آن مى‌بندند، اشاره به اين است كه فاصله شما از قيامت دور نيست. اين تعبير ممكن است اشاره به قيامت صغرا، يعنى مرگ باشد يا قيامت كبرا، يعنى روز رستاخيز، زيرا عمر دنيا هرقدر باشد ناچيز است و قيامت فرامى‌رسد.

تفاوت جمله‌ «و كأنّها قد جاءت بأشراطها» و جمله‌ «و أزفت بأفراطها» در اين است كه در جمله اوّل مى‌گويد: نشانه‌هاى قيامت فرارسيده و در جمله دوم سخن از فراهم شدن مقدّمات آن است.

جمله‌ «و أناخت بكلاكلها» را بعضى اشاره به سختيهاى قيامت دانسته‌اند، زيرا هنگامى كه شتر مى‌خوابد و سينه به زمين مى‌چسباند سنگينى خود را بر زمين مى‌افكند؛ ولى بعيد نيست كه اشاره به آن باشد كه برنامه مرگ و قيامت همچون شترى است كه بر در خانه همه مى‌خوابد. كنايه از اينكه هيچ كس از آن رها نيست.

سپس حضرت درباره اوضاع دنيا مى‌فرمايد: «دنيا از اهلش بريده و آنها را از آغوش گرم‌

[1]. «سنن» به معناى طريقه و روش است و گاه به جاده نيز اطلاق مى‌شود.

[2]. «قرن» ريسمان و طنابى است كه شتران متعدد را با آن به يكديگر متّصل مى‌كنند.

[3]. «أشراط» جمع «شرط» بر وزن «شرف» به معناى علامت و نشانه است.

[4]. «أزفت» از ريشه «أزف» بر وزن «شرف» به معناى نزديك شدن گرفته شده است.

[5]. «أفراط» جمع «فرط» بر وزن «شرط» كوه كوچك و علامت است و خطبه بالا ناظر به معناى دوم است.

[6]. «اناخت» از «اناخه» به معناى خواباندن شتر است.

[7]. «كلاكل» جمع «كلكل» بر وزن «جنگل» به معناى سينه است.