افراد ضعيف و نادانى كه توان پذيرش آن را نداشتند حضرت را (نعوذ باللّه) به دروغ گفتن متهم كردند.

نمونه‌اى از اين مقامات در قسمت آخر همين خطبه آمده است كه به يقين همه توان درك و تحمل آن را ندارند.

رابطه اين بخش خطبه با آنچه امام عليه السّلام درباره مسئله هجرت بيان فرمود اين است كه مهاجران براى معرفت امام زمان خود بايد سينه‌اى وسيع و روحى گسترده و فكرى پرمايه داشته باشند تا بتوانند از اين چشمه‌هاى پرفيض الهى بهره كافى ببرند.

سپس در سومين و آخرين نكته، خطاب به عموم مردم مى‌فرمايد: «اى مردم از من سؤال كنيد پيش از آن‌كه مرا از دست دهيد، زيرا من به راههاى آسمان از راه‌هاى زمين آشناترم (آرى بپرسيد) پيش از آن‌كه فتنه و فساد سرزمين شما را همچون شتر لجام گسيخته لگدمال كند (و سايه شوم خود را همه جا بگستراند) و عقلهاى مردم را بربايد»؛ (أيّها النّاس، سلوني قبل أن تفقدوني، فلأنا بطرق السّماء أعلم منّي بطرق الأرض، قبل أن تشغر [1] برجلها فتنة تطأ في خطامها، [2] و تذهب بأحلام‌ [3] قومها).

اين سخن از همان احاديث صعب و مستصعب است كه ناآگاهان به مقامات معصومين آن را برنمى‌تابند؛ ولى بارها على عليه السّلام آن را فرموده و به هرسؤالى از هركس پاسخ داده است.

[1]. «تشغر» از «شغور» بر وزن «شعور»، معانى مختلفى دارد از جمله معناى هجوم است كه مناسب با جمله بالاست و نيز از معانى آن بلند كردن و بالا بردن است و بالا بردن پا به معناى شروع حركت است؛ يعنى پيش از حركت فتنه.

[2]. «خطام» به معناى «زمام» و دهنه شتر و مانند آن است و جمله «تطأ فى خطامها» كنايه از اين است كه آن فتنه همچون شتر افسارگسيخته همه جا لگدمال مى‌كند.

[3]. «احلام» جمع «حلم» بر وزن «نهم» به معناى عقل است و گاه به معناى خواب و رؤيا نيز آمده است و در اينجا مراد، معناى اوّل است.