اين تعبير ممكن است اشاره به وعده‌اى باشد كه خداوند به همه مؤمنان ثابت قدم داده و فرموده است:

« «إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهادُ»؛ ما به يقين پيامبران خود و كسانى را كه ايمان آورده‌اند در زندگى دنيا و (در آخرت) و در آن روز كه گواهان به پا مى‌خيزند، يارى مى‌دهيم». [1] و يا اشاره به وعده خاصى باشد كه پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله به آن حضرت در مورد پيروزى بر ناكثان و پيمان شكنان از قبل داده بود و حتى داستان جنگ جمل را با صراحت به عايشه فرمود و او را از اين كار نهى كرد كه شرح آن در تواريخ معروف است. [2] آن گاه در ادامه اين سخن، پرده‌ها را كنار مى‌زند و نيّات شوم طلحه و زبير را از اين كار عجولانه آشكار مى‌سازد؛ مى‌فرمايد: «به خدا سوگند، او (طلحه) با شتاب براى خونخواهى عثمان اقدام نكرد؛ مگر به جهت اين كه مى‌ترسيد خودش (بر كرسى اتهام بنشيند و) نسبت به خون عثمان بازخواست شود؛ زيرا به اين كار متهم بود و در ميان مردم، كسى حريص‌تر از او بر قتل عثمان نبود و او در واقع، مى‌خواست با جمع آورى گروهى گرد خود (به نام خونخواهى عثمان) غلط اندازى كند و امر را بر مردم مشتبه سازد و آن‌ها را به شك بيندازد» (و اللّه ما استعجل متجرّدا [3] للطّلب بدم عثمان إلّا خوفا من أن يطالب بدمه، لأنّه مظنّته، و لم يكن في القوم أحرص عليه منه، فأراد أن يغالط بما أجلب‌ [4] فيه ليلتبس الأمر و يقع الشّكّ).

و در ادامه اين سخن طلحه را در افكار عمومى به محاكمه مى‌كشد و مى‌فرمايد: «اين كه طلحه براى خون خواهى عثمان قيام كرد هرگز در ادعاى خود صادق نبود اگر صداقت‌

[1] غافر، آيه 51.

[2] در ذيل خطبه سيزدهم جلد اوّل، صفحه 515 به بعد، در اين باره مشروحا سخن گفته‌ايم.

[3] «متجرّد» از ماده «تجرّد» به معناى آماده شدن براى انجام دادن كارى با جدّ و جهد است و به شمشير كشيده از نيام «سيف مجرّد» مى‌گويند.

[4] «أجلب» از ماده «اجلاب» به معناى گرد آورى كردن و يارى نمودن است.