بخش دوّم‌

منها: قد طلع طالع، و لمع لامع، و لاح لائح، و اعتدل مائل؛ و استبدل اللّه بقوم قوما، و بيوم يوما؛ و انتظرنا الغير انتظار المجدب المطر. و إنّما الأئمّة قوّام اللّه على خلقه، و عرفاؤه على عباده؛ و لا يدخل الجنّة إلّا من عرفهم و عرفوه. و لا يدخل النّار إلّا من أنكرهم و أنكروه. إنّ اللّه تعالى خصّكم بالإسلام، و استخلصكم له، و ذلك لأنّه اسم سلامة، و جماع كرامة.

اصطفى اللّه تعالى منهجه، و بيّن حججه، من ظاهر علم، و باطن حكم. لا تفنى غرائبه، و لا تنقضي عجائبه. فيه مرابيع النّعم، و مصابيح الظّلم، لا تفتح الخيرات إلّا بمفاتيحه، و لا تكشف الظّلمات إلّا بمصابيحه. قد أحمى حماه، و أرعى مرعاه. فيه شفاء المستشفي، و كفاية المكتفي.

ترجمه‌

: طلوع كننده‌اى طلوع كرد. درخشنده‌اى درخشيد و آشكار شونده‌اى آشكار شد و آنچه از مسير حق منحرف شده بود، به اعتدال (و مسير صحيح) بازگشت و خداوند، گروهى را به گروه ديگر مبدل ساخت و روزگار ديگرى را به جاى روزگار موجود نشاند و ما از پيش در انتظار دگرگونى‌ها بوديم؛ همچون كسى كه در خشكسالى در انتظار باران باشد.

پيشوايان دين (امامان معصوم) مديران الهى بر مردمند، و رؤسا و عارفان او بر بندگانش. هيچ كس داخل بهشت نمى‌شود، مگر كسى كه آن‌ها را بشناسد و آنان نيز او را بشناسند و هيچ كس وارد دوزخ نمى‌شود، مگر كسى كه آن‌ها را انكار كند و آنان نيز