و در ادامه اين سخن مى‌افزايد: «آن‌ها از روى حسد، نسبت به كسى كه خداوند، حكومت را به او بازگردانده به طلب دنيا برخاسته و تصميم دارند اوضاع را به عقب برگردانند (و سنّت‌هاى جاهلى را زنده كنند)» (و إنّما طلبوا هذه الدّنيا حسدا لمن أفاءها اللّه عليه، فأرادوا ردّ الأمور على أدبارها).

اين سخن اشاره به آن است كه پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله آمد و حكومت را از صورت دنيوى و مادّى به صورت حكومت الهى درآورد كه در آن نيكان و پاكان نقش داشته باشند؛ ولى اصحاب جمل به گمان اين كه حكومت، طعمه چرب و لذيذى براى آنان است، اصرار دارند آنان را در قبضه خود بگيرند و به خواسته‌هاى دنيوى خود لباس عمل بپوشانند.

جمله «حسدا لمن أفائها» با توجه به اين كه «افاء» از ماده «فيى‌ء» به معناى بازگشت است، اشاره به اين نكته است كه حكومت در عصر پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در خاندان بنى هاشم بود و اكنون نيز به همان خاندان بازگشته است؛ هر چند حسودان تلاش مى‌كنند كه آن را باز گيرند و بار ديگر سنّت‌هاى جاهلى را در محيط اسلام زنده كنند.

و در پايان خطبه امام عليه السّلام اشاره به حقوق مردم بر حكومت كرده، مى‌فرمايد:

«حقى كه شما بر گردن ما داريد عمل به كتاب خدا و سيره و روش رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و قيام به حق او و بر پا داشتن سنت اوست» (و لكم علينا العمل بكتاب اللّه تعالى و سيرة رسول اللّه- صلّى اللّه عليه و آله- و القيام بحقّه، و النّعش‌ [1] لسنّته).

اشاره به اين كه اگر ما بر شما حق داريم (حق اطاعت و پيروى كامل و مخلصانه) شما هم بر ما حقى داريد كه همان احياى كتاب اللّه و سنّت پيغمبر و تعالى و پيشرفت آن است؛ چرا كه حق، همواره دو طرفى است و حق يك سويه وجود ندارد.

قابل توجّه اين كه اين خطبه با تأكيد بر اهمّيّت قرآن شروع شد و با تأكيد بر آن پايان پذيرفت.

[1] «نعش» به معناى برداشتن و بر پا نمودن است و اين كه به جسد مردگان «نعش» مى‌گويند به دليل اين است كه آن را روى دست بلند مى‌كنند و به سوى قبرستان مى‌برند.