هذا الأمر- إذا حرّك- على أمور: فرقة ترى ما ترون، و فرقة ترى ما لا ترون، و فرقة لا ترى هذا و لا ذاك).

«حال كه چنين است صبر كنيد تا مردم آرام گيرند و دل‌ها از تب و تاب بيفتد و حقوق به آسانى گرفته شود» (فاصبروا حتّى يهدأ [1] النّاس، و تقع القلوب مواقعها، و تؤخذ الحقوق مسمحة [2]).

سپس در تأكيد ديگرى مى‌افزايد: «مرا آسوده بگذاريد و به من فشار نياوريد و ببينيد چه دستورى از سوى من براى شما مى‌آيد. كارى نكنيد كه قدرت ما را تضعيف كند و شوكت ما را فرو ريزد و سستى و ذلّت به بار آورد» (فاهدؤوا عنّي، و انظروا ماذا يأتيكم به أمري، و لا تفعلوا فعلة تضعضع‌ [3] قوّة، و تسقط منّة [4]، و تورث و هنا و ذلّة).

اشاره به اين كه در مسائل اجتماعى، شتاب بى‌جا نتيجه منفى دارد. نبايد پيش از فراهم شدن شرايط و زمينه‌ها، اقدام به امرى كرد؛ چرا كه ناكامى در آن سبب سستى و ذلّت و شكست است؛ همان گونه كه در خطبه پنجم گذشت: «و مجتنى الثّمرة لغير وقت ايناعها كالزّارع بغير ارضه؛ كسى كه ميوه‌اش را پيش از رسيدن بچيند، همچون كسى است كه بذر را در زمين نامناسبى بپاشد (كه سرمايه و نيروى خود را تلف كرده و نتيجه‌اى عايد وى نمى‌شود). [5] و در آخر خطبه با دو جمله پر معنا سخن را به پايان مى‌برد؛ مى‌فرمايد: «من (در برابر اين گروه) تا آن جا كه ممكن است خويشتن‌دارى مى‌كنم امّا اگر راه ديگرى نيابم، آخرين‌

[1] «يهدأ» از ماده «هدوء» به معناى آرام گرفتن است.

[2] «مسمحة» از ماده «سماح» و «سماحة» به معناى سهولت و آسانى و گاه به معناى سخاوت و بخشش و يا موافقت كردن است و در اين جا به معناى اوّل به كار رفته است.

[3] «تضعضع» از ماده «ضعضعة» به معناى كوبيدن و ويران كردن و ناتوان نمودن است.

[4] «منّة» به معناى قوت است.

[5] پيام امام امير مؤمنان، جلد 1، صفحه 435.