تجنى‌ [1] من غير تكلّف فتأتي على منية مجتنيها).

يكى از مشكلات درختان ميوه در دنيا چيدن آن‌هاست كه گاه با دردسرهاى فراوان رو به رو مى‌شود؛ حتى گاهى بعضى از افراد براى چيدن ميوه بالاى درختان رفته‌اند و جان خود را از دست داده‌اند. اين طبيعت دنياست كه نوش‌ها و نيش‌ها به هم آميخته است؛ ولى در بهشت كه نوش‌ها خالى از نيش‌ها است و همه چيز بر وفق مراد است، ميوه‌هاى درختانش در دسترس همگان مى‌باشد؛ در همه حال، در حال ايستادن و نشستن؛ حتى در بعضى از روايات آمده كه بهشتيان هر زمان اراده چيدن ميوه‌اى كنند، شاخه درخت به سوى آن‌ها خم مى‌شود و در دسترس آن‌ها قرار مى‌گيرد. قرآن مجيد مى‌فرمايد:

« «قُطُوفُها دانِيَةٌ»؛ چينش ميوه‌هاى آن نزديك است». [2] و در آيه‌اى ديگر مى‌خوانيم: «وَ جَنَى الْجَنَّتَيْنِ دانٍ». [3] سپس امام عليه السّلام به ذكر چهارمين نعمت‌هاى بهشتى پرداخته، مى‌فرمايد: «ميزبانان بهشتى از آن ميهمانان در جلو قصرهاى بهشت با عسل‌هاى مصفّا و شراب‌هاى صاف كه مستى نمى‌آورد پذيرايى مى‌كنند» (و يطاف على نزّالها في أفنية [4] قصورها بالأعسال المصفّقة [5]، و الخمور المروّقة [6]).

قرآن نيز بارها به شراب‌هاى طهور لذت بخش بهشتى كه نه دردسر ايجاد مى‌كند و نه انسان را از عقل و هوش تهى مى‌سازد، اشاره مى‌كند؛ از جمله در سوره «دهر» چهار نوع از

[1] «تجنى» از ماده «جنى» (بر وزن نفى) به معناى چيدن ميوه است.

[2] حاقه، آيه 23.

[3] رحمن، آيه 54.

[4] «افنيه» جمع «فناء» (بر وزن غناء) به معناى حياط و جلوى خانه است.

[5] «مصفّقه» به معناى تصفيه شده از ماده «تصفيق» به معناى جابه‌جا كردن مايعات از ظرفى به ظرف ديگر براى تصفيه آن است.

[6] «مروّقه» به معناى تصفيه شده، از ماده «روق» به معناى صاف شدن گرفته شده است.