ثمّ يتلاحق ناميا حتّى يعود كهيئته قبل سقوطه).

سپس مى‌افزايد: « (با اين حال) با رنگ‌هاى سابق هيچ تفاوتى پيدا نمى‌كنند و رنگى به جاى رنگ ديگر نمى‌نشيند» (لا يخالف سالف ألوانه، و لا يقع لون في غير مكانه!).

شك نيست كه پرهاى طاووس يا آن همه زيبايى و جلا و شفافيت با گذشت زمان، ممكن است آسيب‌هايى ببيند يا گرد و غبار كهنگى بر آن بنشيند؛ از اين رو آفريدگار توانا، هر سال لباس كهنه او را از او مى‌گيرد و لباس زيباى نوينى بر تن او مى‌پوشاند تا هميشه و در هر زمان، زيبا و جذاب باشد. در فصل خزان كه برگ‌ها از درختان فرو مى‌ريزند، پويش پرهاى او نيز فرو مى‌ريزد و در آغاز بهار كه درختان، برگ و شكوفه مى‌كنند پويش نوينى در كنار «نى» هاى محكم به جاى مانده‌اند مى‌رويد و جالب اين كه رنگ‌آميزى پوش‌هاى جديد، دقيقا مانند پوش‌هاى قديم است، خداوند چه تأثير و خاصيتى در اين نى‌هاى سفيد رنگ نقره‌گون آفريده كه دقيقا همان پوش‌هاى لطيف را با همان رنگ‌هاى بى كم و كاست از خود بيرون مى‌دهد؛ دقيقا همچون ساقه‌هاى درختان و برگ و شكوفه‌هاى آنان.

سپس امام عليه السّلام به نكته لطيف ديگرى اشاره كرده، مى‌فرمايد: «اگر تارى از تارهاى پر او را بررسى كنى گاه سرخ گلرنگ را به تو نشان مى‌دهد و گاه رنگ سبز زبرجدى و زمانى زرد طلايى (و هر يك جلوه خاص خود را دارد)» (و إذا تصفّحت شعرة من شعرات قصبه أرتك حمرة ورديّة، و تارة خضرة زبرجديّة، و أحيانا صفرة عسجديّة [1]).

از آن جا كه روى پرهاى طاووس، دايره‌هاى زيبايى به رنگ‌هاى مختلف است، اين رنگ‌ها روى هر تارى از پوش‌ها تقسيم شده؛ به طورى كه هر تارى از آن، رنگ‌هاى گوناگونى دارد و اين از شگفتى‌هاى جهان آفرينش است؛ زيرا معمولا در حيوانات، تار موها اگر به رنگ‌هاى مختلف باشد، هر تار به يك رنگ است؛ ولى در طاووس قسمت‌

[1] «عسجديه» به معناى طلايى است و از «عسجد» به معناى طلا گرفته شده.