صفات والاى او مى‌پردازد تا اعتماد مردم را به آيين او جلب كند؛ مى‌فرمايد: « «لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ»؛ به يقين، رسولى از خود شما به سوى‌تان آمد كه رنج‌هاى شما بر او سخت و ناگوار است و بر هدايت شما اصرار مى‌ورزد و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است». [1] و در جاى ديگر مى‌فرمايد: « «الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّباتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتِي كانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»؛ كه از فرستاده خدا، پيامبر امّى پيروى مى‌كنند، پيامبرى كه صفاتش را در تورات و انجيل كه نزدشان است، مى‌يابند، پيامبرى كه آن‌ها را به معروف دستور مى‌دهد و از منكر باز مى‌دارد، امور پاكيزه براى آن‌ها حلال مى‌شمرد و ناپاك‌ها را تحريم مى‌كند و بارهاى سنگين و زنجيرهايى را كه بر آن‌ها بود (از دوش و گردنشان) بر مى‌دارد. (آنها رستگارانند)». [2] بر همين اساس، امام عليه السّلام در اين خطبه نخست پيغمبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله را از نظر نسب و خانواده و ريشه وراثت و صفات والاى انسانى آن حضرت معرفى مى‌كند و شجره طيّبه وجود او و خاندانش با شاخ و برگ‌هاى پر بارش را مى‌ستايد؛ سپس به سراغ معرفى آيين پاكش از جنبه‌هاى مختلف مى‌رود تا اعتماد كامل مخاطبان را نسبت به اسلام جلب كند و بهانه‌هاى بهانه جويان را قطع نمايد.

(1) توبه، آيه 128.

(2) اعراف، آيه 157.