رفتن گوشت بدن او رنگ سبز گياه از پشت پرده شكمش آشكار بود.

و چنان چه بخواهى سوّمين نفر داوود- كه درود خدا بر او باد- صاحب «مزامير» و قارى بهشتيان را به تو معرفى مى‌كنم؛ او با دست خويش از برگ درخت خرما زنبيل مى‌بافت و به دوستانش مى‌گفت كدام يك از شما حاضر است اين‌ها را براى من بفروشد، از بهاى آن قرص نان جويى تهيه مى‌كرد و تناول مى‌نمود.

و اگر بخواهى (نمونه ديگرى از) زندگى عيسى بن مريم- كه درود خدا بر او باد- را برايت بازگو مى‌كنم؛ او سنگ را بالش خود قرار مى‌داد؛ لباس خشن مى‌پوشيد؛ غذاى ناگوار مى‌خورد؛ نان خورش او گرسنگى، چراغ شب‌هايش ماه، سر پناه او در زمستان مشرق و مغرب زمين بود (صبح‌ها در طرف غرب و عصرها در طرف شرق رو به آفتاب قرار مى‌گرفت) ميوه و گل او گياهانى بود كه از زمين براى چهارپايان مى‌رويد؛ نه همسرى داشت كه او را بفريبد و نه فرزندى كه (مشكلاتش) او را غمگين سازد؛ نه مالى داشت كه او را به خود مشغول دارد و نه طمعى كه خوارش كند؛ مركبش پاهايش بود و خادمش دست‌هايش!

شرح و تفسير زندگى زاهدانه انبيا

بحث كوتاهى كه در عبارت قبل از زندگى زاهدانه پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله در مقام الگو و اسوه مؤمنان بيان شد امام عليه السّلام در اين بخش از خطبه به زندگى زاهدانه سه تن ديگر از پيامبران الهى كه سرمشق صالحانند، اشاره مى‌كند تا روشن شود اين يك برنامه همگانى در زندگى رسولان الهى بوده است. همه آن‌ها از اين نظر براى امّت‌هاى خود الگو و اسوه‌اى بوده‌اند.

مى‌فرمايد:

«اگر بخواهى نفر دوّم يعنى موساى كليم- كه درود خدا بر او باد- را به تو معرفى مى‌كنم، در آن‌جا كه عرضه داشت: پروردگار را! به آن چه به من از نيكى عطا كنى نيازمندم»