همه آنها جامع‌تر، چيزى است كه ابن ابى الحديد از استادش ابو يعقوب نقل مى‌كند كه به بخشى از آن اشاره مى‌كنيم:

1. على عليه السّلام همسر فاطمه عليها السّلام بود و فاطمه عليها السّلام دختر خديجه بود و حساسيت عايشه نسبت به خديجه با عنوان يك رقيب حتى بعد از وفات او در تواريخ معروف است.

2. احترام فوق العاده رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله نسبت به فاطمه زهرا عليها السّلام كه نشانه شخصيت فوق العاده فاطمه عليها السّلام بود و فراتر از محبّت پدر و فرزندى ديده مى‌شد تا آن جا كه طبق روايات معتبر او را «سيدة نساء العالمين» خواند و مى‌فرمود: «هر كس فاطمه عليها السّلام را آزار دهد مرا آزار داده و هر كس او را به خشم آورد مرا به خشم آورده و او پاره تن من است»، [1] حساسيّت زيادى در عايشه برانگيخت؛ چرا كه او خود را شايسته اين القاب مى‌پنداشت نه ديگرى را و همين حساسيّت نيز نسبت به على عليه السّلام در دل او پيدا شده بود.

3. احترام خاص رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله نسبت به شخص على عليه السّلام و فضايل زيادى كه (خاص و عام) براى على عليه السّلام از پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله نقل كرده‌اند عامل ديگرى براى اين حسادت بود؛ چرا كه او پدرش ابو بكر را شايسته اين اوصاف خيال مى‌كرد.

4. فرزنددار شدن فاطمه عليها السّلام و گسترش نسل پيامبر صلّى اللّه عليه و آله از طريق او و على عليه السّلام و عدم وجود فرزند براى عايشه و احترام فوق العاده‌اى كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله براى حسن عليه السّلام و حسين عليه السّلام قائل بود، عامل مهم ديگرى براى اين حسادت محسوب مى‌شد.

5. بسته شدن تمام درهاى خانه‌هاى اصحاب كه به مسجد باز مى‌شد، حتى در خانه ابوبكر (پدر عايشه) و باز بودن در خانه على عليه السّلام و فاطمه عليها السّلام نيز سبب افروخته شدن خشم و حسادت آن زن بود؛ چرا كه تنها درى بود كه بعد از در خانه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله به مسجد گشوده مى‌شد و همه مسلمين از آن به عظمت ياد مى‌كردند.

و عوامل متعدد ديگرى كه به جهت اختصار از آن‌ها صرف نظر شد. [2]

[1] بحار الانوار، جلد 43، صفحه 76.

[2] شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، جلد 9، صفحه 192 به بعد؛ با تلخيص.