اهل بيت) رفتار مى‌كند» (ألا و إنّ من أدركها منّا يسري فيها بسراج منير، و يحذو [1] فيها على مثال الصّالحين).

و در ادامه اين سخن برنامه‌هاى آن مصلح بزرگ را در چند جمله كوتاه و پر معنى بيان مى‌كند، مى‌گويد: «او مى‌آيد تا در آن ميان گره‌ها را بگشايد، بردگان (ملّتها و افراد اسير) را آزاد سازد، گمراهان و ستمگران متحد را پراكنده كند و حق جويان متفرق را گرد هم آورد، او (مدّتى) در پنهانى از مردم به سر مى‌برد آن گونه كه پى جويان اثر قدمش را نبينند، هر چند براى يافتن او بسيار جستجو كنند» (ليحلّ فيها ربقا [2]، و يعتق فيها رقّا، و يصدع‌ [3] شعبا [4]، و يشعب صدعا، في سترة عن النّاس لا يبصر القائف‌ [5] أثره و لو تابع نظره).

اين تعبيرات كاملا بر مسأله ظهور مهدى عليه السّلام تطبيق مى‌كند زيرا او زنجيرهاى اسارت را پاره مى‌كند و مظلومان در بند را آزاد مى‌سازد، شوكت ظالمان را در هم مى‌شكند و جمع آنها را پراكنده مى‌سازد، سال‌ها در خفا

[1] «يحذو» از مادّه «حذو» (بروزن حذف) به معنى پيروى و همانند ساختن گرفته شده است.

[2] «ريق» به معنى طنابى است كه در آن گره‌هاى متعددى باشد و هر گرهى را «ربقه» مى‌گويند و در جمله بالا به معنى گره‌هاى مشكلات است.

[3] «يصدع» از مادّه «صدع» در لغت به معنى شكافتن به طور مطلق و يا شكافتن اجسام محكم است و از آن جا كه با شكافتن چيزى درونش آشكار مى‌شود اين كلمه به معنى «اظهار و افشا و آشكار كردن» نيز آمده است.

[4] «شعب» به معنى گروه عظيمى از مردم است و در ادبيات امروز به معنى ملت به كار مى‌رود.

[5] «قائف» از مادّه «قوف» (بر وزن خوف) به معنى جستجوى آثار چيزى است و «قائف» به كسى مى‌گويند كه جستجوگرى در آثار اشيا يا افراد مى‌كند. قيافه‌شناسى هم در اصل به همين معناست.