لشكر دشمن نهراسيد، و با توكّل بر لطف خدا پيش رويد.

اين تعبير ياد آور پيروزى مسلمين در جنگ‌هاى «بدر» و «احزاب» و مانند آنهاست.

ممكن است تفاوت ميان جمله «بلغ ما بلغ» و «طلع حيث طلع» اين بوده باشد كه جمله دوّم از خواستگاه اسلام خبر مى‌دهد، و جمله اوّل از منتهاى منطقه نفوذ اسلام سخن مى‌گويد.

اين احتمال نيز وجود دارد كه جمله اوّل اشاره به مناطقى دارد كه اسلام در آن جا نفوذ كرد، و جمله دوّم اشاره به مناطقى دارد كه هر چند اسلام در آن جا نفوذ نكرد، ولى آوازه اسلام در آن جا پيچيد، و شعاع اسلام در آن افتاد، و زمينه را براى پيشرفت اسلام فراهم ساخت.

و يا اين كه جمله اوّل اشاره به قدرت و قوّت اسلام است، و جمله دوّم اشاره به گسترش اسلام.

و به دنبال اين سخن براى تأكيد بيشتر، چنين مى‌فرمايد: «خداوند به ما وعده پيروزى داده است، و او به وعده خودش عمل خواهد كرد، و سپاه خود را يارى مى‌كند» (و نحن على موعود من اللّه، و اللّه منجز وعده، و ناصر جنده).

اشاره به آيه شريفه: « «هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى‌ وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ»؛ او كسى است كه رسولش را با هدايت و آيين حق فرستاد تا آن را بر همه آيين‌ها پيروز كند هر چند مشركان كراهت داشته باشند» [1].

و آيه: « «إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهادُ»؛ ما به يقين پيامبران خود و كسانى را كه ايمان آورده‌اند در زندگى‌

[1] توبه، آيه 33.