مرا زنده مگذار».

و در تعبير ديگر: «لا ابقاني اللّه بأرض لست فيها (يا) أبا الحسن؛ اى أبو الحسن! خداوند مراد در سرزمينى كه تو در آن نيستى زنده مگذارد» [1].

اين مطلب به اندازه‌اى واضح بود كه به گفته «ذهبى» در «التفسير و المفسّرون» اين جمله به صورت ضرب المثلى در ميان مردم در آمد كه هر كجا در مطلبى در مى‌ماندند و شخص مورد نظر براى حل نبود مى‌گفتند: «قضيّة و لا أبا حسن لها؛ اين حادثه‌اى است كه ابو الحسن براى حل آن نبود» [2].

روايت انّ الأئمّة عليهم السّلام من قريش‌

در خطبه بالا به اين نكته اشاره شده بود كه امامان عليهم السّلام از قريش و از نسل هاشمند، و ديگران صلاحيت امامت را ندارند، اين سخن هماهنگ است با روايات متعددى كه در معروفترين منابع اهل سنت آمده است. از جمله:

1- در «صحيح مسلم» از «جابر بن سمره» نقل شده كه مى‌گويد: از پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله شنيدم كه مى‌فرمود: «لا يزال الإسلام عزيزا إلى اثنى عشر خليفة- ثمّ قال كلمة لم أفهمها- فقلت لإبى ما قال؟ قال: فقال كلّهم من قريش؛ اسلام همواره عزيز خواهد بود تا 12 خليفه بر مسلمانان حكومت كند- سپس سخنى گفت كه من نفهميدم- از پدرم سؤال كردم پيامبر صلّى اللّه عليه و آله چه فرمود؟ گفت: فرمود تمام آنها از قريشند» [3].

اين روايات از طرق متعددى با مختصر تفاوتى نقل شده است.

[1] مرحوم «علامه امينى» اين تعبيرات را از كتب اهل سنت با مدارك دقيق نقل فرموده است. (الغدير، جلد 3 صفحه 97 تحت عنوان آراى صحابه درباره على عليه السّلام).

[2] التفسير و المفسّرون، جلد 1 صفحه 89.

[3] صحيح مسلم، جلد 3 صفحه 1453 طبع بيروت دار التراث العربى.