در قسمت اوّل مى‌فرمايد: «هيچ كس زودتر از من دعوت حق را اجابت نكرد و به سوى صله رحم و احسان و بخشش همچون من نشتافت» (لن يسرع أحد قبلي إلى دعوة حقّ، و صلة رحم، و عائدة كرم).

در اين سه فضيلت بزرگ، ابتدا اشاره به پذيرش اسلام مى‌فرمايد: كه على عليه السّلام نخستين كسى بود كه اسلام را پذيرفت، و طبيعى است چنين كسى از همه با هوش‌تر و نسبت به اسلام دلسوزتر است، و ديگر اين كه او در صله رحم نيز پيشگام بود، چرا كه از آغاز دعوت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله تا پايان عمرش همواره در كنار او قرار داشت، و در حوادث سخت همچون ليلة المبيت و جنگ احد و مانند آن خود را سپر بلا براى حفظ جان پيامبر صلّى اللّه عليه و آله نمود. و در احسان و بخشش نيز از همه پيشگام‌تر بودم، تا آن جا كه خداوند آياتى در قرآن در مورد بخشيدن خاتم، در حال ركوع‌ [1]، و يا بخشيدن غذاى خود به مسكين و يتيم و اسير [2]، و يا بخشيدن درهمى پنهان و درهمى آشكار، درهمى در شب و درهمى در روز [3]، نازل فرمود.

سپس با توجه به اعترافى كه همگان نسبت به او در اين امور داشتند، مى‌فرمايد: «اكنون كه چنين است، سخنم را بشنويد و گفته‌هايم را حفظ و نگهدارى كنيد». (فاسمعوا قولي، و عوا منطقي).

در انتخاب عثمان عجله نكنيد، اين كار خطرناكى است كه عواقب شومى دارد و براى مسلمين بسيار گران تمام مى‌شود.

در ادامه اين سخن به شرح آينده تاريك اين انتخاب پرداخته، مى‌افزايد:

[1] مائده، آيه 55.

[2] دهر، آيه 8.

[3] بقره، آيه 274.