در ميان فئه يعنى آتش افروزان جنگ جمل بوده است.

اين احتمال نيز در تفسير اين دو واژه داده شده كه «حمأ» به معنى خويشاوندان نزديك و «حمّه» به معنى همسر است. اشاره به اين كه در لشكر جمل كسانى مثل «زبير بن عوام» بود كه پسر عمه پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله بود و «عايشه» كه يكى از همسران آن حضرت صلّى اللّه عليه و آله بود.

«و الشّبهة المغدفة» با توجه به اين كه «مغدفه» از مادّه «اغداف» است كه در اصل به معنى پوشانيدن آمده اشاره به جنجالى است كه آتش افروزان جنگ جمل به عنوان خونخواهى عثمان بر پا كردند و در حالى كه دستهاى آنها به خون عثمان آلوده بود، خود را به عنوان حاميان عثمان معرفى كردند.

اين تعبير منافاتى با جمله بعد كه مى‌گويد: مطلب واضح است ندارد، زيرا منظور اين است كه حقيقت امر بر افراد عاقل و فهميده پوشيده نيست. چرا كه آنها از فتنه‌انگيزى لشكر جمل و تبليغات دروغين آنها به خوبى آگاه بودند.

سپس در پايان اين بخش از اين خطبه امام عليه السّلام آنها را به شديدترين وجهى تهديد مى‌كند مى‌فرمايد: «به خدا سوگند حوض آبى براى آنها فراهم سازم كه فقط خودم بتوانم آب آن را بكشم! به يقين آنها از آن سيراب بر نمى‌گردند، و پس از آن ديگر آبى نخواهند نوشيد» (و ايم اللّه لأفرطنّ‌ [1] لهم حوضا أنا ماتحه‌ [2]، لا يصدرون عنه‌

[1] «أفرطنّ» از مادّه «افراط» در اصل به معنى تجاوز از حد است ولى گاه به معنى انجام حدّ اكثر كارى آمده است و در جمله بالا نيز به همين معناست يعنى گرداب جنگ را براى مخالفان كاملا پر مى‌كنم كه راه نجاتى نداشته باشند، بنابر اين جاى اين سؤال باقى نمى‌ماند كه مگر امام عليه السّلام هم ممكن است در چيزى افراط كند.

[2] «ماتح» از مادّه «متح» (بر وزن مدح) به معنى كشيدن آب از بالا مانند كشيدن آب از چاه به وسيله دلوست بنابر اين «ماتح» به كسى گفته مى‌شود كه دلو را به وسيله طناب در چاه مى‌افكند و آب آن را مى‌كشد.