بخش اوّل‌

و اللّه ما أنكروا عليّ منكرا، و لا جعلوا بيني و بينهم نصفا. و إنّهم ليطلبون حقّا هم تركوه، و دما هم سفكوه، فإن كنت شريكهم فيه، فإنّ لهم نصيبهم منه، و إن كانوا ولوه دوني فما الطّلبة إلّا قبلهم. و إنّ أوّل عدلهم للحكم على أنفسهم. إنّ معي لبصيرتي ما لبست و لا لبس عليّ. و إنّها للفئة الباغية فيها الحمأ و الحمّة، و الشّبهة المغدفة؛ و إنّ الأمر لواضح؛ و قد زاح الباطل عن نصابه، و انقطع لسانه عن شغبه. وايم اللّه لأفرطنّ لهم حوضا أنا ماتحه، لا يصدرون عنه بريّ، و لا يعبّون بعده في حسي!

ترجمه‌

به خدا سوگند آنها (آتش افروزان جنگ جمل) هيچ ايراد (منطقى) بر من نداشتند، و ميان من و خود انصاف را مراعات ننمودند، آنها حقى را مطالبه مى‌كنند كه خود آن را ترك نموده‌اند! و انتقام خونى را مى‌خواهند كه خود آن را ريخته‌اند! اگر من در ريختن اين خون (فرضا) شريك آنها بودم آنان نيز در آن سهمى دارند. و اگر خودشان به تنهايى اين كار را كرده‌اند، بايد انتقام را از خود بگيرند! و نخستين مرحله عدالت اين است كه خود را محكوم كنند، من بصيرت و بينايى خويش را به همراه دارم (و حقايق كاملا بر من روشن است). هيچ امرى را بر كسى مشتبه نساخته‌ام و چيزى نيز بر من مشتبه نشده است. آنان همان گروه سركش و ستمگرند كه (پيامبر از آنها به من خبر داد و فرمود:) فساد و