نگيرى». (اخرج عنّا أبعد اللّه نواك‌ [1]، ثمّ ابلغ جهدك، فلا أبقى اللّه عليك‌ [2] إن أبقيت!).

اشاره به اين كه تو كوچك‌تر از آن هستى كه على عليه السّلام را تهديد كنى، هر چه در توان دارى بكارگير تا بدانى كارى از تو ساخته نيست، و بيچاره و بدبخت كسانى كه حاميانى همچون تو دارند.

نكته روش امام در برابر افراد بى‌منطق‌

هر گاه در شأن ورود اين گفتار مولا على عليه السّلام دقّت كنيم و مسير تاريخى آن را دقيقا دنبال نماييم، مى‌بينيم امام عليه السّلام چگونه با انحرافات عصر خلفا مخصوصا عثمان برخورد منطقى داشت، و براى جلوگيرى از هر گونه تنش، و ناآرامى به حدّ اقل تذكّرات لازم قناعت كرده، از نصيحت و تذكّر و اخطار فروگذار نمى‌كرد، ولى هنگامى كه در برابر منافقان زورگو و ناآگاهان بى‌منطق قرار مى‌گرفت، با قاطعيّت تمام در برابر آنها مى‌ايستاد تا هرگز خيال دست زدن به كارهاى بى‌رويّه و خطرناك، در سر نپرورانند. و صدر و ذيل داستان بالا شاهد هر دو مدّعاست.

[1] «نواك» از «نوا» گرفته شده (و كاف ضمير به آن متصل گشته است) و در اصل به معنى مقصد مسافر است خواه دور باشد يا نزديك.

[2] جمله «لا ابقى اللّه عليك» در جايى گفته مى‌شود كه بخواهند به كسى نفرين كنند تا از رحمت و عنايت الهى دور شود و جمله «ان بقيت» به اين معناست كه اگر تو به من رحم كنى مشمول عنايت حق نباشى و در واقع تحقير مخاطب است كه هر كار مى‌خواهى بكن كه كارى از تو ساخته نيست.