و گاه مى‌فرمودند: «الدّنيا تغرّ و تضرّ و تمرّ؛ دنيا مى‌فريبد و زيان مى‌رساند و مى‌گذرد» [1].

و گاه مانند خطبه بالا مى‌فرمودند: «دنيا منتهاى ديد كوردلان است، در ما وراى آن، چيزى نمى‌بينند، ولى بينايان روشن ضمير ديدشان در آن نفوذ كرده و از آن مى‌گذرد و جهان جاودانى را كه وراى آن است را مى‌بينند».

و سخت‌ترين مانع، در مسير انسانها، همين غفلت خطرناك است كه دامان گروه زيادى را مى‌گيرد، و مهم‌ترين وظيفه رهبران الهى، توجه دادن مردم به اين واقعيت است كه، دنيا گذرگاه است نه اقامتگاه!

[1] نهج البلاغه، كلمات قصار شماره 415.