بخش سوّم‌

و قد علمتم أنّه لا ينبغي أن يكون الوالي على الفروج و الدّماء و المغانم و الأحكام و إمامة المسلمين البخيل، فتكون في أموالهم نهمته، و لا الجاهل فيضلّهم بجهله، و لا الجافي فيقطعهم بجفائه، و لا الحائف للدّول فيتّخذ قوما دون قوم، و لا المرتشي في الحكم فيذهب بالحقوق، و يقف بها دون المقاطع، و لا المعطّل للسّنّة فيهلك الأمّة.

ترجمه‌

شما مى‌دانيد، آن كس كه بر نواميس، و خونها، و اموال (مردم) و احكام و امامت مسلمين، سلطه پيدا مى‌كند، نبايد بخيل باشد تا حرص بر جمع آورى اموال براى خود او را مشغول سازد (و از حق و عدالت باز دارد) و نبايد جاهل و نادان باشد كه با جهل خويش مردم را گمراه كند و نه خشن باشد كه پيوندهاى مردم را با خشونت خويش قطع كند و نه ستمگر و حيف و ميل كننده اموال (بيت المال) تا تبعيض روا دارد، و گروهى را بر گروه ديگرى (بى دليل) مقدّم شمرد، و نه در قضاوت رشوه‌گير باشد تا حقوق (مردم) را از بين ببرد و در رساندن حق (به صاحبانش) كوتاهى ورزد و نبايد سنّت (پيامبر) را تعطيل كند و بدين سبب امّت را به هلاكت بيفكند!

شرح و تفسير شرايط حاكمان عدل‌

امام عليه السّلام در آخرين بخش اين خطبه به بيان ويژگيهاى حاكمان عدل، و واليان‌