توأم است، مى‌فرمايد: «حكومت دنيا ناپايدار و همواره دست به دست مى‌گردد، زندگى آن تيره، گوارايش، ناگوار، شيرينى آن تلخ، غذاى آن مسموم، و طنابهايش كهنه و پوسيده است!» (سلطانها دوّل‌ [1] و عيشها رنق‌ [2] و عذبها اجاج‌ [3]، و حلوها صبر [4] و غذائها سمام‌ [5] و أسبابها رمام‌ [6]).

و در ادامه آن مى‌افزايد: «زندگانش همواره در معرض مرگند و تندرستانش در معرض بيمارى، حكومتش بر باد رفته، نيرومندانش مغلوب، صاحبان نعمتش رو به فنا، و همسايگانش غارت زده‌اند!» (حيّها بعرض موت، و صحيحها بعرض سقم، ملكها مسلوب و عزيزها مغلوب، و موفورها [7] منكوب‌ [8]، و جارها محروب‌ [9]).

آرى لذات و مواهب دنيا حتى در زمانى كه وجود دارد آميخته با انواع درد و رنجهاست، حاكمان مقتدر را از دور مى‌بينيم و گاه بر قدرت و سطوت آنها غبطه‌

[1] «دول» به معنى چيزى است كه دست به دست مى‌گردد و از آن جا كه حكومتها پيوسته دست به دست مى‌گردند به آنها دولت مى‌گويند.

[2] «رنق» صفت مشبهه از مادّه «رنق» به معنى كدر است.

[3] «اجاج» به معنى شور يا تلخ است كه حرارت آن دهان را مى‌سوزاند.

[4] «صبر»: جمع «صبرة» (بر وزن كلمه) يا جمع «صبر» (بر وزن فقر) به معنى شيره درخت تلخى است. و گاه به خود آن درخت اطلاق شده است.

[5] «سمام»: جمع «سمّ» به چيزهائى گفته مى‌شود كه وقتى داخل بدن انسان مى‌شود دستگاه حياتى را مختل مى‌كند.

[6] «رمام»: جمع «رمّه» به معنى استخوان يا طناب پوسيده است تعبير بالا شبيه چيزى است كه در ضرب المثلهاى فارسى مى‌گوييم، با طناب پوسيده فلانى نمى‌توان به چاه رفت يعنى قابل اعتماد نيست.

[7] «موفور»: از مادّه «وفور» به معنى شخص يا چيزى است كه كامل و فراوان شده.

[8] «منكوب» به معنى: مصيبت زده است در اصل از مادّه «نكبت» گرفته شده.

[9] «محروب» به معنى غارت زده از مادّه «حرب» به معنى جنگ و غارت است.