أتأمرونّي أن أطلب النّصر بالجور فيمن ولّيت عليه! و اللّه لا أطور به ما سمر سمير، و ما أمّ نجم في السّماء نجما! لو كان المال لي لسوّيت بينهم، فكيف و إنّما المال مال اللّه! ألا و إنّ إعطاء المال في غير حقّه تبذير و إسراف، و هو يرفع صاحبه في الدّنيا و يضعه في الآخرة، و يكرمه في النّاس و يهينه عند اللّه. و لم يضع امرؤ ماله في غير حقّه و لا عند غير أهله إلّا حرمه اللّه شكرهم، و كان لغيره ودّهم. فإن زلّت به النّعل يوما فاحتاج إلى معونتهم فشرّ خليل و ألأم خدين!

ترجمه‌

آيا به من پيشنهاد مى‌كنيد كه براى پيروزى خود، از جور و ستم در حق كسانى كه بر آنها حكومت مى‌كنم، استمداد جويم؟ به خدا سوگند! هرگز گرد چنين كارى نمى‌گردم، مادام كه شب و روز پشت سر هم مى‌آيند و ستارگان آسمان در پى هم طلوع و غروب دارند.

اگر اين اموال، از خودم بود، به يقين در ميان آنها به طور مساوى تقسيم مى‌كردم تا چه رسد به اين كه اين اموال، اموال خداست (و متعلق به بيت المال مسلمين است).

آگاه باشيد! بخشيدن مال، در غير موردش، تبذير و اسراف است، هر چند ممكن است اين كار در دنيا سبب سر بلندى كسى كه آن را انجام داده بشود، ولى در آخرت به زمينش مى‌زند، اين كار او را (چند روزى) در ميان مردم (دنياپرست) گرامى مى‌دارد، ولى در پيشگاه خدا خوارش مى‌كند. و هيچ كس مال خويش را در غير مورد استحقاق و نزد غير اهلش قرار نداد، مگر اين كه: