است كه از آسمان فرو مى‌فرستيم و به وسيله آن گياهان، سر به هم مى‌آورند امّا چيزى نمى‌گذرد كه خشك مى‌شود و بادها آنها را به هر سو پراكنده مى‌سازد، و خداوند بر همه چيز قادر است».

شرح و تفسير دنياى فريبكار!

امام عليه السّلام در اين بخش از خطبه نخست همگان را از دنياى فانى و فريبنده بر حذر مى‌دارد و سپس با ذكر هيجده وصف درباره دنيا و فريبندگى آن، ماهيّت واقعى آن را كاملا بر ملا مى‌سازد، مى‌فرمايد:

«امّا بعد (از حمد و ثناى الهى) شما را از دنيا برحذر مى‌دارم، چرا كه ظاهرش شيرين و با طراوت، و در لابه‌لاى شهوات پيچيده شده، به خاطر نقد بودنش جلب توجه مى‌كند و با اين كه مواهب آن ناچيز است دل‌ها را به سوى خود مى‌كشاند، آمال و آرزوهاى دنياپرستان را در خود جمع كرده و خود را به آن آراسته، و زيور فريب به خود پوشانده است» (أمّا بعد فإنّي احذّركم الدّنيا، فإنّها حلوة خضرة، حفّت بالشّهوات و تحبّبت بالعاجلة و راقت‌ [1] بالقليل و تحلّت بالآمال و تزيّنت بالغرور).

امام عليه السّلام فريبندگى دنيا را از اين نظر مى‌داند كه ظاهرش شيرين و با طراوت است و انواع شهوات گرداگرد آن را فرا گرفته و چون نقد و آماده است، محبوب دل‌هاست (و اين است معناى تحبّبت بالعاجلة).

تعبير «راقت بالقليل» اشاره به اين است كه دنيا متاع اندك خود را چنان تزيين مى‌كند كه دل‌هاى دنياپرستان را مجذوب خود مى‌سازد.

[1] «راقت» از مادّه «روق» (بر وزن ذوق) به معنى سرور ساختن و در شگفتى فرو بردن است.