بخش دوّم‌

و منها: و لو تعلمون ما أعلم ممّا طوى عنكم غيبه، إذا لخرجتم إلى الصّعدات تبكون على أعمالكم، و تلتدمون على أنفسكم، و لتركتم أموالكم لا حارس لها و لا خالف عليها، و لهمّت كلّ امرى‌ء منكم نفسه، لا يلتفت إلى غيرها؛ و لكنّكم نسيتم ما ذكّرتم، و أمنتم ما حذّرتم، فتاه عنكم رأيكم، و تشتّت عليكم أمركم. و لوددت أنّ اللّه فرّق بيني و بينكم، و ألحقني بمن هو أحقّ بي منكم. قوم و اللّه ميامين الرّأي، مراجيح الحلم، مقاويل بالحقّ، متاريك للبغي. مضوا قدما على الطّريقة، و أوجفوا على المحجّة، فظفروا بالعقبى الدّائمة، و الكرامة الباردة.

ترجمه‌

اگر شما همانند من از آنچه پنهان است خبر داشتيد (و آينده تاريك خود را مى‌ديديد) از خانه‌ها بيرون آمده سر به بيابان مى‌گذاشتيد، بر اعمال خويش گريه مى‌كرديد، و بر سر و صورت مى‌زديد، و اموال خود را بدون نگهبان و بى آن كه كسى را جانشين خود در آن قرار دهيد رها مى‌ساختيد، هر يك از شما (از شدت وحشت) تنها به خود مى‌پرداخت و به ديگرى توجه نداشت ولى (متأسفانه) تذكراتى را كه به شما داده شده فراموش كرده‌ايد، و از آنچه بر حذر داشته شده‌ايد، ايمن گشته‌ايد، در نتيجه عقلتان گمراه و سرگردان شده، و امورتان پراكنده گشته (به خدا سوگند) دوست داشتم كه خدا ميان من و شما جدايى مى‌افكند و مرا به كسى كه نسبت به من از شما سزاوارتر و شايسته است ملحق مى‌ساخت، همان قومى كه- به خدا سوگند- افكارشان خجسته و پر بار و