«هيام» (بر وزن غلام) به معنى عطش است‌ [1] و «حدابير السّنين» جمع «حدبار» (بر وزن معيار) به معنى شترى است كه بر اثر راه رفتن لاغر و تكيده شده در واقع امام عليه السّلام سال‌هاى قحطى را به چنين شترى تشبيه كرده است.

شاعر معروف «ذو الرمة» مى‌گويد: شتران لاغرى كه هيچ گاه از هم جدا نمى‌گردند جز در خوابگاه‌هاى خالى از علف يا اين كه آنها را در سرزمين بى‌آب و علفى قرار دهيم.

و جمله «و لا قزع ربابها» يعنى از قطعات كوچك و پراكنده ابر نباشد (بلكه ابرهايى باشد متراكم و پر باران) و جمله «و لا شفان ذهابها» در تقدير «و لا ذات شفان ذهابها» است و «شفان» به معنى باد سرد و «ذهاب» به معنى باران‌هاى نرم است و كلمه «ذات» به خاطر روشن بودن براى شنونده، حذف شده است (و معنى جمله در مجموع چنين است: خداوندا باران‌هاى ملايم و آميخته با بادهاى سرد كه آثار آن را ممكن است از بين ببرد براى ما مفرست بلكه بارانى درشت دانه در هوايى ملايم نصيب بفرما).

نكته‌ها

1- نماز باران (صلاة الاستسقاء)

از دستورات جالب در اسلام نماز «استسقاء» است كه همه فقهاى اسلام، اعم از شيعه و اهل سنت آن را در كتب فقهى خود آورده‌اند.

طبق آنچه در منابع پيروان اهل بيت عليهم السّلام آمده است يكى از آداب آن، اين‌

[1] بعضى از ارباب لغت «هيام» را به معنى بيمارى عطش كه به شتر عارض مى‌شود (كه گويى بر اثر آن حال جنون به او دست مى‌دهد) تفسير كرده‌اند. اين تعبير در مورد عشق‌هاى سوزان و عاشق‌هاى بى‌قرار هم به كار مى‌رود.