بخش اوّل‌

اللّهمّ قد انصاحت جبالنا، و اغبرّت أرضنا، و هامت دوابّنا، و تحيّرت في مرابضها، و عجّت عجيج الثّكالى على أولادها، و ملّت التّردّد في مراتعها، و الحنين إلى مواردها! اللّهمّ فارحم أنين الآنّة، و حنين الحانّة! اللّهم فارحم حيرتها في مذاهبها، و أنينها في موالجها! اللّهمّ خرجنا إليك حين اعتكرت علينا حدابير السّنين، و أخلفتنا مخايل الجود؛ فكنت الرّجاء للمبتئس، و البلاغ للملتمس. ندعوك حين قنط الأنام، و منع الغمام، و هلك السّوام، ألّا تؤاخذنا بأعمالنا، و لا تأخذنا بذنوبنا. و انشر علينا رحمتك بالسّحاب المنبعق، و الرّبيع المغدق، و النّبات المونق، سحّا و ابلا، تحيي به ما قد مات، و تردّ به ما قد فات.

ترجمه‌

بارالها! كوههاى ما از بى آبى از هم شكافته، زمين ما پر غبار و خشك و خالى از گياه شده، چهارپايان ما سخت تشنه گشته و در آغل‌هاى خويش سرگردانند، همچون مادران فرزند مرده، ناله سرداده و از رفت و آمد زياد به چراگاه‌ها و روى آوردن به آبگاهها (و نيافتن آب و علف) خسته شده‌اند.

بارخدايا! به ناله گوسفندان، و فرياد سوزناك شتران ما، رحم فرما! بارالها! به سرگردانى آنها در راهها (از شدت گرسنگى و عطش) و ناله‌هاشان در آغل‌ها ترحم فرما! خداوندا! هنگامى به سوى تو بيرون آمديم كه خشكسالى‌هاى پى در پى بر ما هجوم آورده، و ابرهاى پر باران به ما پشت كرده است.