خطبه 115 [1] و من خطبة له عليه السّلام في الاستسقاء

دعايى براى طلب باران‌

خطبه در يك نگاه‌

همان‌گونه كه از عنوان اين خطبه نمايان است، در واقع دعايى است براى نزول باران، در يكى از خشكساليهاى دوران زندگى آن حضرت، خطبه‌اى است بسيار پر معنى و پر محتوا با تعبيراتى بسيار زيبا و عميق، امام عليه السّلام در آغاز

[1] سند خطبه:

از كسانى كه اين خطبه را قبل از سيّد رضى نقل كرده‌اند مرحوم صدوق در «من لا يحضره الفقيه» است كه در آداب نماز باران، آن را با تفاوت فراوانى آورده است و اضافاتى دارد كه نشان مى‌دهد سيّد رضى آنچه را در نهج البلاغه آمده، از آن خطبه گزينش كرده است (من لا يحضره الفقيه، جلد 1، صفحه 335) مرحوم شيخ طوسى در تهذيب، جلد 3، صفحه 151 و در «مصباح المتهجد» در آداب نماز استسقا نيز آن را نقل كرده كه با نقل سيّد رضى در نهج البلاغه تفاوتهايى دارد و نشان مى‌دهد شيخ مطرح ديگرى در اختيار داشت. از دانشمندان اهل سنت «زمخشرى» در كتاب «ربيع الأبرار» نيز بخشى از اين خطبه را آورده و در «نهايه ابن اثير» نيز در چندين جا به لغات پيچيده اين خطبه و تفسير آن اشاره كرده است (مصادر نهج البلاغه، جلد 2، صفحه 256).