در برابر منجمّى كه در مورد جنگ نهروان پيشگويى منفى مى‌كرد، سخت بر آشفت و پيشگويى‌هاى او را كه بر اساس تأثير ستارگان در سرنوشت انسانها بود، نوعى تكذيب قرآن و بيگانگى از خداوند شمرد و در پايان خطبه، مردم را از اين بخش از علم نجوم كه سخن از رابطه سرنوشت انسانها با ستارگان و تأثير آنها در زندگى بشر مى‌گويد نهى فرمود.

در احاديث متعددى كه از ساير معصومين عليهم السّلام به ما رسيده، نيز اين بخش از علم نجوم شديدا مورد نكوهش واقع شده و منجّم، همرديف كاهن و ساحر و كافر شمرده شده است. از جمله در حديثى از پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله مى‌خوانيم: «من صدّق كاهنا أو منجّما فهو كافر بما أنزل على محمّد» كسى كه كاهن يا منجّمى را تصديق كند به چيزى كه بر محمّد صلّى اللّه عليه و آله نازل شده كفر ورزيده است». [1] و احاديث فراوان ديگر.

شكّى نيست كه منجّمان قديم در مورد ارتباط ستارگان با سرنوشت انسانها عقايد مختلفى داشتند كه در شرح خطبه 79 به طور كامل بيان گرديد و مى‌توان گفت كه اين روايات ناظر به كسانى است كه تدبير اين جهان را به دست ستارگان مى‌پنداشتند و نوعى الوهيّت براى آنها قايل بودند. ولى اگر كسى بگويد ستارگان فقط دلالت بر وقوع چنين حوادثى (به فرمان خدا) دارند. چنين سخنى كفر نيست؛ ولى دليلى بر اثبات اين دلالت وجود ندارد. آنها عوالمى براى خود دارند همان گونه كه كره زمين و ساكنانش براى خود عالمى دارند؛ هيچ گونه دليل علمى تاكنون چنين رابطه‌اى را اثبات نكرده است، كه مثلا طلوع و غروب فلان ستاره، يا تقارن فلان ستاره با ستاره ديگر، بر بروز جنگها يا صلح و آرامش مؤثّر باشد؛ در عين حال نمى‌توان اين گونه دلالت‌ها را به طور قطع نفى كرد، حتّى اگر از غير معصومى‌

[1] وسائل الشيعه، جلد 12، صفحه 104. براى آگاهى از ساير احاديثى كه در اين زمينه وارد شده به همان كتاب، باب 24، از ابواب «ما يكتسب به» مراجعه فرماييد.