سيّارات منظومه شمسى است و به جهت نزديك بودنش درخشندگى فوق العاده‌اى دارد در حالى كه سيّاره كوچكى است. به هر حال، اين ستارگان آسمان، شب را چنان زيبا و دل‌انگيز مى‌كنند كه گذشته از عظمت آفرينش آنها، زيبايى‌شان نيز خيره كننده است.

البتّه ستارگان در عالم خود، جهان مستقلّى را تشكيل مى‌دهند و به گفته دانشمندان، بسيارى از آنها ممكن است مسكونى بوده باشند و موجودات زنده‌اى داشته باشند، كه حيات آنها براى ما غير قابل تصوّر است؛ ولى با اين حال، نقش آنها در زندگى ما تنها زيبايى آسمان شب نيست، بلكه به وسيله آنها مى‌توان در بيابان و دريا، راه را به سوى مقصد پيدا كرد. «وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ النُّجُومَ لِتَهْتَدُوا بِها فِي ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ». [1] از اين گذشته، ممكن است مجموعه كواكب و ستارگان در اين آسمان پهناور، به جهت تأثيرات جاذبه روى يكديگر، نگاهدارنده و ضامن بقاى مجموعه باشند.

سپس اشاره به يكى ديگر از پديده‌هاى شگفت‌انگيز آسمان، يعنى «شهاب‌ها» كرده، مى‌فرمايد: «و استراق سمع كنندگان را با شهابهاى ثاقب تيرباران نمود».

(و رمى مسترقي‌ [2] السّمع بثواقب شهبهآ).

درباره شهاب‌ها در فراز قبل به اندازه كافى سخن گفتيم و مرجعى را براى مطالعه بيشتر معرّفى نموديم و به نظر مى‌رسد تكرار در اين فراز، به جهت آن باشد كه گاهى شهاب‌ها از ديد ناظران زمينى به صورت ستاره متحركى در مى‌آيند. از اين روست كه امام عليه السّلام در كنار تقسيم ستارگان به آن نيز اشاره فرموده است.

سپس به شرح حالات ستارگان و حالات دقيق آنها مى‌پردازد و مى‌فرمايد: «آنها

[1] سوره انعام، آيه 97.

[2] «مسترقى» جمع «مسترق» به معناى دزد و رباينده است و «استراق سمع» به معناى استماع سخن ديگرى، به طور مخفيانه و دزدكى است.