انجام دستوراتى در طريق پياده كردن آن اركان، تشويق و هدايت مى‌كند. نخست مى‌فرمايد: «پيوسته به ياد خدا باشيد، كه بهترين يادهاست!» (أفيضوا في ذكر اللّه فإنّه أحسن الذّكر).

تعبير به «افاضه» كه در اصل به معناى خروج آب با كثرت و فزونى است در اينجا به معناى توجّه فراوان به ذكر خدا و همواره به ياد او بودن است.

تعبير به «أحسن الذّكر» به خاطر آن است كه تمام بركات معنوى و مادّى از آن سرچشمه مى‌گيرد.

در حديثى از پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله مى‌خوانيم كه فرمود: «ليس عمل أحبّ إلى اللّه تعالى، و لا أنجى لعبد من كلّ سيّئة في الدّنيا و الآخرة، من ذكر اللّه. قيل: و لا القتال في سبيل اللّه؟

قال: لو لا ذكر اللّه لم يؤمر بالقتال؛ هيچ عملى در نزد خداوند متعال و نجات بخش‌تر براى بندگان از هر گناهى در دنيا و آخرت، محبوب‌تر از ذكر خداوند وجود ندارد! كسى پرسيد: حتّى جهاد در راه خدا؟ پيامبر صلّى اللّه عليه و آله فرمود: اگر به خاطر ذكر خدا نبود، دستور به جهاد داده نمى‌شد». [1] سپس امام عليه السّلام در ادامنه اين سخن مى‌فرمايد: «به آنچه خداوند به پرهيزكاران وعده داده است، علاقه‌مند باشيد؛ كه وعده او صادق‌ترين وعده‌هاست». (و ارغبوا فيما وعد المتقين فإنّ وعده أصدق الوعد).

«و به راه و رسم پيامبرتان اقتدا كنيد! كه بهترين راه و رسم‌هاست؛ دستورات و سنّت او را به كار بنديد، كه هدايت كننده‌ترين سنّت‌هاست». (و اقتدوا بهدي نبيّكم فإنّه أفضل الهدي، و استنّوا بسنّته فإنّها اهدى السّنن).

بى‌شك وعده‌هاى الهى به مطيعان و مؤمنان نيكوكار، صادق‌ترين وعده‌هاست.

زيرا، كسى تخلّف از وعده مى‌كند كه يا عاجز و ناتوان باشد و يا بخيل و يا نادان؛ كه بدون آگاهى وعده‌اى داده و بعدا از آن سرباز مى‌زند. اما كسى كه قدرت، علم وجودش بى‌پايان است، تخلّف از وعده درباره او محال است.

منظور از «هدى» (بر وزن منع) به معناى راه و رسم و طريقه و روش است و

[1] كنز العمّال، شماره 3931.