بى‌شك، زيارت خانه خدا، هم بركات مادى دارد و هم بركات معنوى و روحانى كه در اينجا به هر دو اشاره شده كه خلاصه آن در آيه شريفه 28 سوره حج ديده مى‌شود؛ آنجا كه مى‌فرمايد: «لِيَشْهَدُوا مَنافِعَ لَهُمْ».

اما تأثير آن در شستشوى گناه از اين نظر است كه حج و عمره تحوّلى در روح و جان انسان ايجاد مى‌كند و حتّى قلوب سنگدلان را نرم مى‌سازد و به بازنگرى اعمال پيشين و توبه از گناهان وامى‌دارد. همان گونه كه در حديثى وارد شده است كه:

مانند روزى كه از مادر متولّد شده از گناهان خود پاك مى‌شود: (يخرج من ذنوبه كهيئة يوم ولدته أمّه) [1].

و اما تأثير آن در زدودن آثار فقر و تنگدستى- علاوه بر بركات الهى حج در نفى فقر- از اين نظر است كه مسلمانان مى‌توانند در كنار مراسم حج، بازارهاى خوبى جهت مبادلات اقتصادى به وجود آورند و نوعى تجارت جهانى در ميان خود دائر سازند؛ آن گونه كه در اعصار نخستين به صورت محدودترى در ميان قبايل عرب وجود داشت و اگر مسلمين امروز از اين فرصت براى تقويت بنيه‌هاى اقتصادى كشورهاى اسلامى استفاده كنند، به يقين موفقيت‌هاى خوبى از جهت فقر زدايى نصيب آنان خواهد گشت. در حديثى از امام صادق عليه السّلام مى‌خوانيم: «ما رأيت شيئا أسرع غنى و لا أنفى للفقر من إدمان حجّ البيت؛ چيزى را سريع‌تر در جلب بى‌نيازى و نفى فقر از تداوم حج، نديدم». [2] در بيان هشتمين ركن مى‌فرمايد: «و صله رحم كه سبب فزونى مال و تأخير اجل (و طول عمر) است». (و صلة الرّحم فإنّها مثراة [3] في المال، و منسأة [4] في الأجل).

[1] بحار الانوار، جلد 96، صفحه 26.

[2] بحار الانوار، جلد 66، صفحه 406.

[3] «مثراة» از مادّه «ثرى»، و «ثروت» به معناى فزونى يافتن است. لذا مال فراوان را «ثروت» مى‌گويند و «مثرات» مصدر ميمى به معناى اسم فاعل است، يعنى: «سبب فزونى».

[4] «منسأة» از مادّه «نسأ» (بر وزن نسخ) به معناى تأخير انداختن است و «منسأة» مصدر ميمى به معناى اسم فاعل، يعنى «سبب تأخير» مى‌باشد و به عصا «منسأة» مى‌گويند، زيرا با نوك آن، اشياى مزاحم به كنار رانده مى‌شود.