در ادامه سخن براى جلب توجّه مردم به نصايح و اندرزها و هشدارها مى‌افزايد:

«رهبر بايد براى پيروانش صادقانه سخن گويد؛ و آنها را متمركز ساخته، و محتواى ذهن خويش را (براى نجات آنها) حاضر كند، (و رهبر شما چنين است)». (و ليصدق رائد [1] أهله، و ليجمع شمله‌ [2]، و ليحضر ذهنه).

خلاصه اينكه: رهبر و پيشواى جمعيّت وظيفه‌اى دارد و مردم هم وظيفه‌اى؛ او از يك سو، بايد واقعيّت‌ها را براى مردم بگويد و از سوى ديگر، افكار، يا نفرات خود را جمع كند و سامان و نظام دهد و از سوى سوم، فكر خود را متمركز ساخته و برنامه‌ريزى دقيق كند و هنگامى كه رهبر و پيشوا اين برنامه را انجام داد، وظيفه پيروان اين است كه با تمام وجود خود، در انجام اوامر او بكوشند.

سپس مى‌افزايد: «پيشواى شما، حقيقت را براى شما به خوبى شكافته؛ همانند مهره‌اى كه آن را براى شناسايى درونش مى‌شكافند؛ يا همچون صمغ و شيره درختى كه از بدنه آن جدا مى‌سازند». (فلقد فلق‌ [3] لكم الأمر فلق الخرزة [4]، و قرفه‌ [5] قرف الصّمغة [6]).

«خرزه» به معناى مهره گران قيمت، يا ارزان قيمت است و هنگامى كه مهره‌هايى مشكوك شوند كه از چه نوع مى‌باشند، يكى از آنها را مى‌شكافند تا باطن آن آشكار شود.

و اين سخن كنايه از تبيين واقعيّت‌ها و آشكار كردن باطن امور است و تعبير

[1] «رائد» از مادّه «رود» (بر وزن قوم) به معناى كسى است كه پيشاپيش قافله حركت مى‌كند و محلّ آب و مرتع را شناسايى مى‌كند، تا قافله در آنجا اطراق كند.

[2] «شمل» به معناى جمع كردن و گردآورى نمودن است.

[3] «فلق» از مادّه «فلق» (بر وزن خلق) به معناى شكافتن است.

[4] «خرزه» به جواهرات و دانه‌هاى زينتى گران قيمت، يا كم قيمت اطلاق مى‌شود.

[5] «قرف» از مادّه «قرف» (بر وزن حرف) به معناى تراشيدن، پوست كندن، يا جدا كردن است.

[6] «صمغه» شيره‌اى است كه از درختان جارى مى‌شود.