نداشتند، امّا مى‌توانستند در پرتو انوار حكمت، حداقل راه خودشان را پيدا كنند.

تعبير به «أنعام سائمه» (چهارپايان بيابان گرد) و «صخور قاسيه» (سنگ‌هاى سخت و نفوذناپذير) نيز مى‌تواند اشاره به دو گروه باشد: گروهى گمراهند در حدّ چهارپايان كه قابليّت تعليم و تربيت را در حدّ پايينى دارند؛ و گروهى كه در بدو نظر همچون سنگ، نفوذناپذير هستند.

توجّه به اين نكته نيز لازم است كه «مواضع غفلت» و «مواطن حيرت» با هم متفاوت است؛ «غفلت» در جايى گفته مى‌شود كه انسان توجّه به چيزى ندارد و خطراتى را كه در اطراف اوست نمى‌بيند؛ يا شبيه بيمارى‌هايى است كه بدون داشتن درد، ناگهان بر وجود انسان مسلّط مى‌شود و راه بازگشت ندارد.

ولى «مواطن حيرت» جايى است كه انسان توجّه به خطرات دارد، ولى راه مقابله با آن را نمى‌داند.

به هر حال، اين طبيب روحانى سيّار، همه جا روى حساب و برنامه گام بر مى‌دارد و با دم مسيحاييش، دردمندان را درمان و در كالبد مردگان، روح و حيات مى‌دمد.