متوقف شويد! بر آنها پيشى نگيريد! از آنها عقب نيفتيد، كه مايه گمراهى و هلاكت است! و آنها هرگز شما را از هدايت بيرون نمى‌برند، و به گمراهى نمى‌كشانند!» اين تعبيرات، روشن‌ترين دليل مقام عصمت آنهاست؛ چرا كه درباره غير معصوم از گناه و خطا اين گونه دستورات صحيح نيست.

از سوى ديگر، نشان مى‌دهد كه امامت مسلمين، همواره در اهل بيت خواهد بود؛ چرا كه امام عليه السّلام اين دستور را محدود به زمان معيّنى نكرده است.

و از سوى سوم، نشان مى‌دهد كه مفهوم ولايت اين نيست كه انسان با دستورات آن بزرگواران گزينشى برخورد كند؛ بلكه ولايت حقيقى آن است كه در همه چيز و در هر حال، سر بر فرمان آن بزرگواران باشد و آنها كه تنها در گفتار، يا پاره‌اى از رفتارهاى فردى و اجتماعى تابع اهل بيت‌اند مواليان حقيقى نيستند؛ مدّعيانى هستند در لباس موالى! بديهى است كه منظور امام عليه السّلام تنها عصر و زمان او نيست؛ چرا كه «اهل بيت» را به عنوان امام و پيشواى معرّفى مى‌كند نه فقط خودش را.

شاهد گوياى اين سخن حديثى است كه از خود پيامبر صلّى اللّه عليه و آله نقل شده؛ آنجا كه على عليه السّلام مى‌فرمايد: «حافظان حديث از ياران پيامبر صلّى اللّه عليه و آله مى‌دانند كه آن حضرت صلّى اللّه عليه و آله چنين فرمود»: «إنّى و أهل بيتي مطهّرون، فلا تسبقوهم فتضلّوا؛ و لا تتخلّفوا عنهم فتزلّوا، و لا تخالفوهم فتجهلوا، و لا تعلّموهم فإنّهم أعلم منكم. هم أعلم النّاس كبارا، و أحلم النّاس صغارا؛ فاتّبعوا الحقّ و أهله حيث كان؛ من و اهل بيتم از هر نظر پاك و پاكيزه‌ايم؛ بنابر اين، بر آنها پيشى نگيريد، كه گمراه مى‌شويد! و از فرمان آنها تخلّف نكنيد، كه لغزش خواهيد داشت! و با آنها مخالفت نكنيد، كه گرفتار نادانى مى‌شويد! و به آنها چيزى نياموزيد كه آنها از شما داناترند! آنها در بزرگى از همه مردم عالم‌ترند و در