بخش سوّم‌

حتّى أفضت كرامة اللّه سبحانه و تعالى إلى محمّد صلّى اللّه عليه و آله؛ فأخرجه من أفضل المعادن منبتا، و أعزّ الأرومات مغرسا؛ من الشّجرة الّتي صدع منها أنبياءه، و انتجب منها أمناءه. عترته خير العتر، و أسرته خير الأسر، و شجرته خير الشّجر؛ نبتت في حرم، و بسقت في كرم؛ لها فروع طوال؛ و ثمر لا ينال؛ فهو إمام من اتّقى، و بصيرة من اهتدى، سراج لمع ضوؤه، و شهاب سطع نوره، و زند برق لمعه، سيرته القصد، و سنّته الرّشد، و كلامه الفصل، و حكمه العدل؛ أرسله على حين فترة من الرّسل، و هفوة عن العمل، و غباوة من الأمم.

ترجمه‌

عنايات خداوند متعال در جهت ارسال رسل همچنان ادامه يافت، تا نوبت به محمّد صلّى اللّه عليه و آله رسيد؛ در اين هنگام گوهر دانش را از بهترين معادن استخراج نمود و نهال وجودش را از اصيل‌ترين و عزيزترين سرزمين‌ها برآورد، و شاخه هستى او را از همان درختى كه پيامبرانش را آفريد، و امينان درگاه خود را از آن برگزيد، به وجود آورد. عترتش بهترين عترت‌ها، خاندانش بهترين خاندان‌ها، و درخت پربار وجودش بهترين درختان بود. درختى كه در حرم (امن خداوند) روييد و در آسمان كرامت و فضيلت سر بر كشيد، درختى با شاخه‌هاى بلندى و ميوه‌هايى (بسيار شيرين و پر ارزش) كه دست (فرومايگان) هرگز بدان نمى‌رسد.